Alixe haar laatste week in de crèche is zonet gestart. Volgende week, op woensdag 1 februari om precies te zijn, maakt zij haar intrede in de peuterklas. Dat haar schoolcarrière binnenkort start, beseft ze maar al te goed. Vorige week had ze haar laatste controle bij Kind&Gezin (= consultatiebureau) en ze doorstond met glans de verschillende testen. “Meer dan klaar voor de kleuterschool”, was het verdict van de verpleegster. Waarop Alixe luidkeels “Ja! Dankuwel” repliceerde.
“Meer dan klaar!”
De woorden van de verpleegster zijn duidelijk blijven hangen, want elke ochtend herinnert ze ons aan ’t feit dat ze nu echt wel groot genoeg is om naar school te gaan. Dan huppelt ze naar de kast om haar lunchbox en enkele koekendozen bij elkaar te rapen. Het vooruitzicht dat ze op school elke dag een koek mag eten maakt haar erg gelukkig.
Dat kleine zus Alixe naar school gaat is voor ons als gezin een enorme mijlpaal. Vanaf volgende week hebben wij twee schoolgaande kinderen O-M-G. Het crècheverhaal wordt na bijna vier jaar voor mij afgesloten. Ik geef hierbij de fakkel door aan Matthijs die vanaf 1 februari twee kinderen van zich af mag schudden aan de schoolpoort. Zijn werk is slechts een straat verwijderd van de schoolpoort, dus logischerwijs zal hij de ochtendshift van me overnemen. En ik ben daar helemaal niet rouwig om. Eindelijk mijn eigen muziekkeuze in de wagen. Geen ROX of Maya De Bij-hymnes meer, klinkt als muziek in de oren (hebdem?)
Broer en zus re-united
Jules overigens, kijkt ook enorm uit naar Alixe haar komst naar school. Hij sprak de peuterjuf meermaals aan over ’t feit dat zijn kleine zus nu niet meer zo klein is. Om het met zijn woorden te zeggen: “… Mijn zusje heeft geen luier meer aan. En ze kan al stappen en praten… maar ze weent wel luid. En veel.”
Stiekem ben ik erg blij dat ze weer herenigd worden, Jules en Alixe. Je moet weten, tot vorig jaar waren ze altijd samen in het kinderdagverblijf. Tot Jules vorig jaar met school startte. Zelf hebben ze er heus geen trauma aan opgelopen, maar ik ken me helder voor de geest halen hoe Alixe elke ochtend aan de voordeur stond te schreeuwen. Huilend omdat haar broer zonder haar vertrokken was. Hij naar school en zij naar de crèche, alleen. Zonder haar maatje.
Ahja, ’t wordt opnieuw pijnlijk duidelijk hoe snel de tijd vooruit gaat met kinderen. #STOPDETIJD #IKGAJANKEN
Like what you read?
Volg me Facebook
Like what you see?
Volg me op Instagram
[wdi_feed id=”2″]
Wat een mijlpaal!!! Altijd leuk om broer en zus samen in school te zien. Benieuwd hoe ze het zal doen.
Ik moet volgende maand gaan inschrijven, zelfs dat is janken!
Veel succes! Mijn dochter mag ook starten op 1 februari, maar we gaan waarschijnlijk wachten tot na de paasvakantie. Ze zit duidelijk nog niet op dezelfde golflengte als die van jou dochter :-), jammer.
Hi Els_An, dankjewel voor je reactie.
Probeer het niet als iets ‘jammer’ te zien. Elk kind is uniek en sowieso in 2,5 jaar erg jong. Veel kindjes zijn er op die leeftijd nog niet klaar voor en worden veel te vroeg en abrupt naar school gestuurd.
Zie het als een luxe dat je de flexibiliteit hebt en kan kiezen. Ze hoeft niet persé op 2,5jaar naar school. Als jij het liever nog enkele weken uitstelt omdat je aanvoelt dat ze er niet klaar voor is, dan vind ik het TOP dat je naar je dochter luistert.
Je kan gerust ook starten met enkele (halve) dagen in de week, zodat ze op haar tempo kan groeien 🙂
Succes xx
Dat is zeker een grote mijlpaal! Maar wel een hele mooie.