“En waar moeit u zich mee?”

Het lag op het puntje van mijn tong, maar ik zweeg. Meer zelfs, ik lachte. I KID YOU NOT, ik lachte. Onwennig en groen weliswaar, maar ik lachte wel. Eigenlijk was er niets grappig aan ’t feit dat de winkelbediende mijn zoon denigrerend aansprak op ’t feit dat het ventje zijn nagels gekleurd had.

Aanspreken is op zich geen probleem. Meer zelfs, u mag het van mij in vraag trekken dat mijn driejarige zoon nagellak op heeft. Het mag voor u misschien fout lijken, maar hij was er zelf erg blij mee. Want toen Jules zaterdagnamiddag de woonkamer binnen wandelde, werd hij geconfronteerd met zijn enthousiaste zus. Ik had zonet Alixe haar nagels gelakt en het meisje vond het fijn bij haar broer te gaan stoefen. Ik zag de teleurstelling op Jules’ gezicht waarbij hij voorzichtig aangaf dat hij ook nagellak op wou. Nagellak is trouwens een groot woord voor de op-water-basis gekleurde pastelblauwe dunne verf die hij op zijn vingernageltjes had. Langer dan een uur houdt de kleur vaak niet, en ik wou met veel plezier zijn zaterdagnamiddag verblijden met gekleurde nagels.

Ik zag er geen probleem in, maar koos toch voor een zachte onopvallende kleur. Niet dat’k hem de fel roze glitternagellak van Alixe niet gun, maar zolang hij geen specifieke vereisten had, koos ik voor het subtiele. Fier als een gieter, ging hij met zijn gekleurde nagels mee boodschappen doen. Waarop hij geconfronteerd werd met de bemoeienissen van desbetreffende winkelbediende. ’T Ventje besefte nagenoeg niet dat de opmerkingen sarcastisch waren, en ’t feit dat ik ze weglachte zorgde ervoor dat de sfeer er niet onder moest leiden. Maar diep vanbinnen wou ik die man eens serieus mijn gedacht zeggen. Ik ga mijn leven of dat mijn zoon niet gaan leiden op basis van uw vereisten, mijnheer.

Punt is dat u, mijnheer of mevrouw in de straat, zich niet hoeft de moeien met het huishouden van een ander. En al zeker niet een driejarig kind zonder schroom neerbuigend aanspreken, om dan vervolgens bevestigend te knikken naar de moeder. De volgende keer knal ik mijn knie in uw maag. Akkoord?

Dankuwel.


 Like what you read?
Volg me Facebook

Like what you see? 
Volg me op Instagram

[wdi_feed id=”2″]

19 Comments

  1. Tsss mocht iedereen zich met zichzelf bezighouden ipv
    Met andere… ik had die mr toch ook een vriendelijk
    Antwoordje gegeven zulle! Amai sterk dat je zweeg

  2. Pff, inderdaad, waar moeit die mens zich mee. Alexander (ook 3) loopt hier ook af en toe eens met nagellak rond… als dat het kind gelukkig maakt, waarom niet he!

  3. Helemaal akkoord!
    Ik zou exact hetzelfde reageren. Groen lachen, puur uit verontwaardiging dat mensen tegen mijn zoon van 3 zulke opmerking durven maken!!
    Het geluk van uw kind is het belangrijkst!
    Niets van aantrekken!

    • Ik twijfelde echt.
      Negeren & eens lachen.. of een scene maken met mijn kinderen erbij..
      Ik besloot er niet op te reageren en grotendeels omdat ik Jules wou beschermen van de verdere aandacht en eventuele opmerkingen. Nu had hij de sarcastische opmerkingen niet door, dus ik wou ook geen olie op’t vuur gooien..

      Erna voelde ik me wel schuldig. Als moeder had ik misschien net wel iets moeten zeggen…

  4. Niets van aantrekken inderdaad! Sommige mensen willen kinderen hun plezier of fantasie niet gunnen. Onlangs wou mijn zoontje van 4 ook een ’tijger’ zijn en had hij zelf wat strepen gezet op z’n gezicht. Ik veeg dat dan ook niet af om buiten te komen. Aan de kassa van een winkel 1 superlieve mevrouw die hem zei hoe mooi het was en meeging in het tijgerverhaal, en tegen mij zei hoe leuk die fantasie toch was, en iemand anders zei: ‘sst je moet hem toch niet aanmoedigen!’ Ik reageerde niet maar vond dat eigenlijk ook niet nodig. Dat was dan wel niet tegen mijn zoon, dat vind ik er ook helemaal over!

  5. Amai zeg, zo moeien!
    En gelakte nagels mogen toch voor iedereen? Jong, oud, dik, dun, jongen, meisje… maakt toch niks uit?
    Onze oudste heeft een paar weken terug zelf vakkundig zijn nagels gekleurd met stift, erg fijn vond hij dat. In zijn lievelingskleur: zwart. En fier is hij ze overal gaan tonen. Terecht!
    Gelukkig zijn er plaatsen waar zo’n dingen kunnen (en gestimuleerd worden). Zo is het lakken van de nagels een van de verjaardags activiteiten bij ons op school, en ja hoor, meer dan de helft van de jarige nongens kiest voor gekleurde nagels

    • Wat je daar zegt, indd!
      Ik zit mezelf te verdedigen met ’t feit dat hij amper drie jaar is, maar inderdaad wat als hij nou ouder is en het wilt, who cares?! Mensen moeten zich er gewoon niet mee moeien.

  6. Jammer zeg.
    Ik zou vast wel iets gezegd hebben.
    Hier al veel buiten gekomen met een van onze jongens met (fel) gekleurde nagels, nooit opmerkingen over gehad. Nuja misschien wel rare blikken maar die zie ik niet meer vrees ik haha.

  7. Serieus… waar moeien de mensen zich eigenlijk mee?! Mijn zoon van 9 wil nog altijd dat ik zijn nagels lak als ik de mijne doe. Hij krijgt dan altijd 2 felrode pinken van mij. So what? Het zijn kinderen. Laat ze maar gewoon die dingen doen. Ze gaan later nog genoeg in het rijtje moeten lopen. Wat ze nu soms al genoeg moeten doen op school ed. Laat ze nu dus maar gewoon kind zijn, af en toe eens naast de rij lopen en happy worden van een lakje. Ook al zijn het jongens 😉

  8. Vreselijk. Leef en laat leven, zo moeilijk is dat echt niet. Hier hebben de jongens al meermaals nagellak op hun nagels gehad (felroze of net allemaal verschillende kleurtjes, ten tijde van EK’s en WK’s scoort de Belgische driekleur erg hoog :)) Ondertussen loopt de jongste ook trots met een sjakos (vol auto’s :)) rond en gaat ie lekker mee naar K3. Who cares?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.