Dagelijkse fietsroute naar school
Jules en Alixe worden dagelijks met de fiets naar school gebracht. Hun school ligt in een autovrije zone binnen ’t Gentse stadscentrum en is met de wagen erg moeilijk bereikbaar. ’t Feit dat hun vader op slechts 100m van de school werkt, maakt dat ze samen pendelen. Dat doen ze met de fameuze longtail cargobike. De afstand is goed te overbruggen. Zo’n 19 minuten als ik Google Maps mag geloven, oftewel een dik kwartier. 6 km heen en net zoveel terug.
Ik neem jullie mee naar maandag 11 december, de datum zal u waarschijnlijk niks zeggen, maar als ik verwijs naar die ene maandagochtend waarop ons Belgenlandje werd opgeschrikt door extreme sneeuwbuien, gaat er vermoedelijk een belletje rinkelen. Het moment dat Matthijs richting schoolpoort vertrok, was het net beginnen sneeuwen in Gent. Om maar te zeggen: door weer en wind, op de fiets.
Kwetsbaar
Hoewel de gebruikelijke route naar school over een breed en afgezonderd fietspad beschikt, loopt het regelmatig fout. Het fietspad wordt op verscheidene punten gekruist door de in- of uitrit van een bedrijf. Het zal u dan ook niet verbazen dat het op die punten regelmatig mis loopt. Waarbij een wagen zich dwars over het fietspad werpt, en hierbij de noodlottige fietser verrast. Wekelijks (i-kid-you-not) worden wij tijdens ‘t pendelen hiermee geconfronteerd.
Lang verhaal kort: op 11 december waren mijn wederhelft incl. kroost de onfortuinlijke zwakke weggebruikers die zo’n wagen kruiste. Matthijs probeerde zijn remmen dicht te trekken, maar door de sneeuw ging hij aan’t slingeren om vervolgens tegen de auto tot stilstand te komen.. “Sorry, ik had u niet gezien.”, zei de geschrokken autobestuurster van middelbare leeftijd. “Dat is ook niet moeilijk, als je niet kijkt.”, krijgt ze meteen als tegenreactie. Krijsende kinderen, kapotte fiets, scheur in jas én broek, maar geen lichamelijke letsels.
Akkoord, de weersomstandigheden waren niet ideaal. Het sneeuwde en het was bovendien nog donker. Daarenboven, weet ik als geen ander hoe moeilijk zichtbaar fietsers voor automobilisten kunnen zijn. Als ik het belachelijke lampje zie waarmee menig fietser zich tijdens de wintermaanden tracht te verlichten, kan ik niet anders dan besluiten dat er suïcidale gedachten mee gemoeid gaan. Ik kan u echter met de hand op het hart meedelen dat onze fiets telkens naar behoren verlicht is, alsook dat de kinderen fluohesjes dragen voor extra visibiliteit. Dat was ook het geval op 11 december toen mijn gezin tegen de bumper van die wagen knalde.
De afgelopen weken hield het me wakker. Wat kon ik doen om de fiets en mijn meerijdende kinderen extra zichtbaar te maken in’t verkeer? Dit dus:
Fietswielverlichting
Ik zie de fietswielverlichting (is dat het juiste woord?) steeds vaker in’t verkeer verschijnen, en hell yeah. Lekker opvallend! Je kan er niet naast kijken. Ik kocht onze Wheelie Bright (snaptem?) wielverlichting bij Blokker, maar je kan ze ook online bestellen bij bol.com. Daarnaast heb je ook tal van webshops die gelijkaardige producten aanbieden. Voor elk budget wat wils! Wat dacht je hiervan: https://www.youtube.com/watch?v=XT31stwjf3M&t=8s .
(Voor het het zich afvraagt: nee, niet gesponsord.)
Lees ook: Geen bakfiets of fietskar, wel een longtail cargo bike
[wdi_feed id=”2″]
Djeezes, dat is schrikken seg! Inderdaad de zichtbaarheid op de fiets… Zo vaak dat ik fietsers passeer die zelfs geen enkel lichtje op hun fiets hebben… Misschien wel een idee om zelf aan te schaffen.
Wij hebben aan de bakfiets ook monkey lights aan ons wiel hangen. Ik verschiet er soms zelf van hoe slecht je fietsers (en lopers) soms ziet.
Hier ook een Monkey licht in het achterwiel. Wel nog steeds op zoek nr een goede verlichting voor de bak zelf.
Hoe zichtbaarder hoe beter vind ik! Dit vind ik dus een hele slimme actie van je!