Genderbewust opvoeden vs clichés in de maatschappij

Vorige week had ik een minder leuke ervaring in het kinderdagverblijf. Jules had zich als prinses verkleed en kreeg hierover een opmerking van een medewerker (geen kinderbegeleidster). Het kwam erop neer dat jongens zich niet als prinses horen te verkleden. Ik sprak de verantwoordelijke van het kinderdagverblijf hierover aan en vroeg naar haar de mening en het standpunt van het kinderdagverblijf in deze discussie. Voor haar is het een evidentie dat kinderen zich vrij kunnen ontplooien, zonder dat wij ze al van kleinsaf in vakjes gaan duwen. De medewerker is dan ook op het matje geroepen en heeft zich ondertussen geëxcuseerd.

Sinds het voorval ben ik meer gaan nadenken over genderclichés. Waarom we als volwassenen continu pleiten voor meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen, en waarom we tegelijkertijd onze kinderen in duidelijk afgebakende hokjes gaan steken. Hokjes die we al creëren zodra we het geslacht van een ongeboren baby weten.

Verschillend speelgoed, verschillende kleren, andere verwachtingen omtrent hobby’s, … . In de eerste kindermaten vind je gemakkelijk neutrale / unisex kleren. Maar zodra ze ouder worden stuurt de maatschappij op twee uitersten. In de jongensafdeling vind je stoere kledij. Avontuurlijk en moedig. Terwijl je in de meisjesafdeling dan weer alle variaties roze terugvindt, liefst afgewerkt met glitters en strikjes.

Het irriteert me mateloos als ik leuke jeans vind die dan toch niet zo unisex blijkt als eerst gedacht. De “subtiele” afwerking van de stof, een roze naad en een glitterbloem op de achterzak… . Of omgekeerd, een leuke effen shirt. Maar in kleine lettertjes op de het borstzakje “for boys”. Waarom?

DSC_1599

Jonge ouders die hun kroost genderbewust opvoeden botsen continu op  stereotypen die het gezin binnensluipen. Terwijl je vroeger enkel unisex LEGO vond in de speelgoedwinkel zal je nu stuiten op pastelkleurige (liefst roze) met allerhande sprookjesachtige figuren en prinsessen voor meisjes, en Batman-LEGO voor jongens. (Let wel, LEGO kreeg klachten over deze sterke stereotypering en bracht een speelset van een labo op de markt met daarin drie vrouwelijke wetenschappers! GOOD! (artikel vind je hier))

Het valt ook op dat meisjes minder snel berispt worden als ze “jongensgedrag” vertonen. Integendeel, vaak wordt dit positief geïnterpreteerd als teken van zelfvertrouwen of karakter. Jongens die met “meisjesspeelgoed” spelen, worden sneller op de vingers getikt. Dit terwijl kinderen van nature helemaal geen onderscheid maken tussen jongens- of meisjesspeelgoed. Ze kiezen speelgoed dat hen prikkelt en wat ze leuk vinden.

Achja, als ouder kan je het proberen sturen, maar hoe dan ook komen je kinderen in aanraking met de stereotypen in onze maatschappij. Maar voor we zover zijn, kies je nog steeds zelf welk speelgoed in huis komt. Bij ons geldt de regel: “Als jij dit leuk vindt, mag jij daar uiteraard mee spelen.” En versta me niet verkeerd, mijn kinderen spelen met poppen, keukentjes, auto’s, kranen, dino’s,  … Enkel ligt de buggy met pop niet noodzakelijk in de meisjeskamer, en de autobaan niet zozeer in de jongenskamer.

Wat vinden jullie van jongens- en meisjesspeelgoed? Is er een grens en waar stel je die?
Ik ben benieuwd naar jullie mening over dit onderwerp

12 Comments

  1. You’re so right!
    Al moet ik zeggen dat ik hier ook wat schuldig aan ben. Nu ik zwanger ben, wacht ik met spullen kopen (buiten de kinderwagen en het kamer die zijn unisex om meer kinderen te kunnen overleven) tot ik het geslacht weet. Voornamelijk de kleedjes omdat ik het moeilijk vind om unisex dingen te vinden. Juist om die reden zou ik het geslacht niet geheim kunnen houden tot de geboorte. Maar als kleuterjuf ben ik het volledig met je eens. Jongens spelen in de poppenkamer en meisjes spelen met de treinen. Dat is allemaal oké en doodnormaal. Erg vreemd dat ze jou daar over aanspreken, dat zou zelfs niet in mij opkomen om een kind te ‘beoordelen’ aan de hand van zijn/haar speelgedrag!

    • Inderdaad Jessica,
      Onbewust laten we ons er allemaal aan vangen. Het is dan ook héél moeilijk om deze stereotypering volledig te bannen. Wel is het belangrijk dat we erbij stilstaan en dat je erover nadenkt hoe je dit kan beperken. Ondertussen is het hier een evidentie dat speelgoed altijd unisex is, maar als je bijvoorbeeld naar kleren kijkt is het inderdaad verschrikkelijk moeilijk om leuke unisex kinderkledij te vinden. Ook als je bijvoorbeeld tussen de kinderfietsen loopt kan je kiezen tussen een blauwe fiets met auto’s of een roze fiets met bloemen. Of kijk naar een kinderfeestje, waar 80% van de jongens een superheld is, en 80% van de meisjes zich als prinses verkleed. Dit is zonde…

  2. Mijn kids zijn vrij stereotype, onze dochter houdt van roze/barbies/meisjes dingen (tegenwoordig is blauw haar lievelingskleur door Frozen 😉 ) en onze zoon houdt van auto’s/groen. Maar ze vind het ook super leuk om samen te spelen. Geregeld verkleed onze zoon zich als prinses samen met onze dochter en onze dochter speelt met de auto’s van haar broertje. Laat ze lekker spelen vind ik, dat is toch het belangrijkste? Gewoon plezier hebben!

    • Dat klopt Deirdre,

      Zolang je verschillende soorten speelgoed (zowel poppen als auto’s) aanbiedt en je de kinderen zelf laat kiezen, is er geen probleem. Maar ik vond het zo zielig dat mijn zoontje gekozen had voor een jurk en dat dit afgekeurd werd … Hij is anderhalfjaar oud en verstond helemaal niet wat hij fout gedaan had.

      Daarom vind ik het zo raar als een moeder van een kind (amper een jaar oud) gaat zeggen dat haar dochtertje enkel roze wilt dragen … een kind van die leeftijd zal zich helemaal nog niet gaan hechten aan een kleur of merk 🙂 Tenzij je als moeder/vader je kind in die richting duwt.

  3. Mijn zoon is geboren met teveel testosteron, er was nooit sprake van meisjesspeelgoed ook niet dat het werd aangeboden,…het is wat het is denk ik dan,….ik denk dat kinderen heel goed zelf kunnen kiezen en het is aan ons om ze die vrijheid te geven,….maar eerlijk,…..ik weet niet of ik hem als prinses zou hebben verkleed,..maar het was ook niet aan de orde, hij had het nooit gewillen!

  4. Ik heb zelf nog geen kinderen, maar werk wel in het onderwijs. Onze jongens spelen ook in de poppenhoek, de meisjes in de bouwhoek. Deze week werd ik in de gang aangesproken door een jongetje die verkleed was als assepoester en een meisje die prins was. Keischattig! Geen haar op mij hoofd dat dacht dat er iets niet klopte 😉

  5. Geweldig artikel, ben het er helemaal mee eens. Ik werk als kinderoppas en dit is iets wat mij erg bezig houd. Ik probeer er echt op te letten alle kinderen hetzelfde te behandelen. Is je ook wel eens opgevallen dat mensen ook anders tegen kinderen praten? ‘Hey lieve/mooie meid!’ als begroeting en dan tegen een jongen: ‘hey grote/stoere vent!’ Goed om hier mee bezig te zijn.

    • Hé inderdaad ! Daar had ik zelfs nog nooit bij stilgestaan.
      Hoewel ik er op probeer te letten zijn er inderdaad nog zaken waarmee je onbewust een onderscheid maakt tussen jongen en meisje. ’t Feit dat je het net onbewust doen … maakt het net ook zo erg 🙁

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.