Het mobiliteitsplan van Gent. Ik ben (grotendeels) voor.

Toen deze blog nog een klein blogje was, schreef ik regelmatig een opiniestuk. Ik kon er mijn verwondering of frustratie in kwijt. “Het van me af schrijven”, zoals ze zeggen. Ondertussen is het lezersaantal meer dan verdubbelt en wanneer ik mijn statistieken open, val ik soms achterover van het aantal personen die mijn hersenspinsels lezen.

Terwijl mijn stukje wereldwijdeweb tot voor kort enkel vrienden en familie bereikte, verkondig ik plots mijn ongezouten mening voor een goed gevulde zaal met duizenden individuen. Hierdoor ben ik geneigd neutraler te zijn in mijn mening.

Het mobiliteitsplan van Gent

Maar toch… zo nu en dan moet er me iets van het hart. Neem nu bijvoorbeeld het mobiliteitsplan van Gent. Je bent voor of je bent tegen, of je dwarrelt er ergens tussenin. Wel … ik ben grotendeels voor. Ik ben van mening dat er iets grondig moet veranderen in deze stad. Een mentale klik, dat auto’s niet thuishoren in de binnenstad.

Akkoord, er zijn pros en cons aan dat mobiliteitsplan van onze vriend Watteeuw, maar feit is dat de Gentse binnenstad ronduit gevaarlijk is door de smalle kassei straten waar wagens, trams en bussen,  voetgangers, fietsers en scooters op elkaar gepropt worden. Elke dag opnieuw verbaas ik me over het aantal aanschuivende auto’s in onze binnenstad en ik vraag me af what the hell hen tot hier bracht? Want te voet ben je er een stuk sneller.

Mijn vriend werkt in’t stad, Jules loopt school in’t stad,  en wij wonen in Wondelgem. Dagelijks een dik kwartier met de fiets. Jules achterop en weg zijn ze. Door weer en wind. Een mooie en overwegend groene fietsroute brengt hen van Wondelgem tot Gent Centrum. En zodra je dat centrum binnenrijdt barst de hel los. Met als hoogtepunt: de school. Gelegen in een vrij smalle steeg in het diepe centrum van Gent.

Het is een af en aan rijden van auto’s. Moeders en vaders die hun kroost komen afzetten of ophalen. De meeste parkeren hun wagens op het voetpad, waardoor voetgangers genoodzaakt zijn om op te baan te lopen. Andere autobestuurders beslissen om in het midden van de baan even halt te houden en hun kroost uit te laten. Daar sta je dan, met je fiets, mee aan te schuiven tussen de ronkende wagens. Hier en daar ontwijk je een openslaande autodeur en je schuift rustig mee aan tot de schoolpoort.

Veiligheid van de honderden zwakke weggebruikers aan de schoolpoort: nul komma nul. Goed zo!

Nu wil het mobiliteitsplan van Gent deze straat tot voetgangerszone opbouwen. Lijkt me een stuk veiliger voor de kinderen. Niet? Maar natuurlijk. PANIEK. Paniek bij de ouders en directie. Een schande voor de school want hoe zullen de kinderen hier OOIT nog geraken?

En dan krijg je een petitie van de school in je mailbox.

Met de vraag of ik deze, indien ik hun bezorgdheid deel, wil ondertekenen.

Geloof me, it’s not the end of the world en de kinderen zullen er nog steeds geraken. Er zijn oplossingen. Er wordt gewerkt aan een Kiss&Ride, de school ligt vlakbij ’T Zuid, m.a.w. praktisch ELKE bus of tram in en rond het Gentse stopt op 500 meter van de school en sorry maar … pak uw fiets en rij naar Gent, vervang die pumps even voor een sneaker en doe eens 5min een wandeling naar school. Het zal je goed doen! Tjeeses mensen, wees eens niet zo verdomd afhankelijk van uw wagen. Er moet IETS veranderen. Oogkleppen af en zoeken naar een allesomvattende oplossing. Want mijn bezorgdheid gaat naar de veiligheid in die schoolstraat. Een veiligheid die net door de wagens ver te zoeken is.

Nee, ik heb die petitie niet getekend. Integendeel, ik heb hen vriendelijk mijn visie op de feiten gegeven.


Like what you read?
Volg me Bloglovin’ 

Like what you see? 
Volg me op Instagram


Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.