Moederdag: fier, maar oh zo onzeker!
Wanneer ik mijn ogen langzaam open, merk ik dat’k alleen in bed lig. Ik strek me uit om vervolgens weer in foetushouding op te rollen. Ik graaf mijn hoofd in Matthijs’ kussen en probeer opnieuw in te dommelen. Een verdiep lager hoor ik de kinderen giechelen. Bestek klettert en de blender mixt.
Het is vandaag moederdag en net als velen word ik verrast met een heerlijk ontbijt op bed. ’T wordt zowaar een traditie. Warme koffiekoeken, een mooi boeket bloemen, vers geperst fruitsap en een hardgekookt eitje.
Met het nodige enthousiasme worden me geknutselde cadeautjes overhandigt. We knuffelen terwijl Matthijs het beeld of foto probeert vast te leggen. Met ons vieren zitten we op bed. Het laken vult zich met kruimels bladerdeeg, en ‘t is allemaal oké.
Allesbehalve de perfecte moeder
Moederdag, de dag waarop moeders overal ter wereld in de bloemetjes gezet worden. Tegelijk de dag waarop ik stilsta bij mezelf, moeder zijnde.
Er zijn momenten waarbij ik erg onzeker ben over ’t ouderschap. In tegenstelling tot wat velen denken heb ik de boel niet altijd onder controle. In dit huis wordt wel degelijk geroepen, gevloekt en gehuild. Niet dat’k ernaar streef om de perfecte moeder uit te hangen, maar ’t feit dat ik weinig geduld heb en snel mijn stem verhef is iets waar ik aan wil werken.
We heisen onszelf uit bed en na een deugddoende douche besluiten we wafels te bakken. Sinds kort hebben we een deftig wafelijzer in huis (lees: draaibaar en met wisselbare wafelplaten). De kinderen waren al even vragende partij om het toestel uit te proberen, en deze druilige zondag vormde de perfecte gelegenheid!
Tevens de perfecte gelegenheid om mijn goede voornemen om te zetten naar de praktijk. Iedereen weet dat koken met kinderen best pittig kan zijn. Mijn zoon vuurt een tiental waarom-vragen op me af, terwijl de dochter alles ZELLUF wilt doen. Met als gevolg mag ik met een pincet eierschalen uit het deeg mag vissen, en mijn werkblad onder een dikke laag tarwebloem verdwijnt. Met behulp van wat humor en afleiding zijn veel drama’s vermeden.
Terwijl de wafels afkoelen, probeer ik het onzekere gevoel van me af te zetten. Ik mag dan wel niet de perfecte moeder zijn, ik zou mijn leven geven om de kinderen gelukkig te zien. De rijkdom en fierheid die ik voel bij ’t aanschouwen van mijn kroost valt niet te beschrijven.
Happy mothers day to ya’ll !
P.S.: Receptje van de wafels vind je hier!
[instagram-feed num=5 cols=5 showfollow=false]
Ja, dat vat het moederschap wel zo’n beetje samen: trots maar onzeker. Herkenbaar dus.
Herkenbaar hoor, ik ben ook zo’n mama die haar stem verheft, maar hoe krijg je ze anders stil hé? Haha 🙂
Je mag jezelf dan misschien niet de perfecte moeder voelen, maar waarschijnlijk ben je dat wel voor je kids en daar gaat het om!
Ik zie happy kids op de foto, dus volgens mij ben je op de goede weg!
Waarom twijfelen!!! volgens mij ben je de perfecte moeder als ik deze blog lees! hopelijk waren de wafels lekker 🙂
Zo schattig, die lach op hun gezichtjes, dat zegt toch genoeg!
Voor mij is de perfecte moeder een moeder die haar kinderen graag ziet en er alles voor zou doen! Iets wat jij volgens mij doet! Onzeker zijn is echt niet nodig!
Ik denk dat iedere ouder wel eens twijfelt, maar dat wil niet zeggen dat je geen fijne ouder bent. Het feit dat ze dit met liefde voor jou maken wil veel zeggen!
Beetje off-topic, maar die blauwe muur is geweldig!
Hihi, net zoals jouw afwasbare donkerblauwe muur!
Maar kzou er bij mij geen meringue over durven gieten :p
Wat lief en leuke foto`s. Die lacht op hun gezicht, zo schattig.
Fijn voor je… leuk, dat meen… 😉 <3
hier wordt moederdag ieder jaar zwaarder en zwaarder, maar daar kan jij niets aan doen natuurlijk.
Wat een gezellige foto’s! Heel gaaf die blauwe muur