“plebs” op het speelplein

Met verstomming keek ik toe hoe hij tekeer ging tegen zijn kinderen. Hij zat op de bank naast het speelplein, Cara-pils in de hand, een voorraad sigaretten aan het rollen terwijl hij schreeuwt tegen zijn kroost. Vier had hij er. Twee jongens en twee meisjes. Ik gok tussen de 4 en 7 jaar oud. Bij de jongste zag ik een goed gevulde luier piepen vanonder haar te kort rokje en zijn twee zonen maakten de volledige speeltuin onveilig met hun agressief gerollebol in de zandbak.

Hun namen… ik zou ze zo gek niet kunnen bedenken. Plebs zou mijn moeder zeggen. Wel, dit was een gezinnetje eerste klasse.

We zitten er wat onwennig bij. Moeders en vaders in de speeltuin wisselen blikken uit wanneer hij zijn oudste zoon nogal bruut beveelt om op de bank naast plaats te nemen. Voor de kinderen is het dagelijkse kost. Zij kijken niet op wanneer hun vader voor de elfendertigste keer zijn volumeknop opendraait om enkele Gentse scheldwoorden naar hun hoofd te slingeren.

Ik was blij als de man opstond en als een ware führer zijn kinderen verzamelde om het speelplein te verlaten. Fout van me, besef ik nu, want waar gingen die kinderen heen? Waarom hebben ze geen recht op de warme thuis waar hun leeftijdsgenoten opgroeien? Ik had medelijden met de kinderen binnen dat gezin, terwijl ik tegelijkertijd Jules en Alixe subtiel uit hun buurt hield.

Gelukkig (is dit het juiste woord?) beseffen zijn vier kinderen amper dat hun opvoeding tekort schiet, dat hun originele namen de zoektocht naar een goede job kunnen belemmeren en dat de kans groot is dat ook zij, later, zullen schreeuwen tegen hun geliefden.

Weet je, ik ben een vrouw en heb graag gelijk. Toch hoop ik in deze situatie ongelijk te hebben. Dat de vader een slechte dag had en de kinderen opgroeien in een liefdevol en vrolijk gezin.

Ik hoop het ten zeerste.

8 Comments

  1. Laat me raden – Chelsea? Keano? Brad? Onderzoek heeft uitgewezen dat namen uit feuilletons en dergelijke worden gekozen door mensen uit een lagere klasse. Niet alle ouders die voor een Keano kiezen, zijn van een lager allooi – wat een groot verschil is, denk ik. Deze vader is van een lagere klasse en van een lager allooi. Twee parameters die t leven van zijn vier koters verder zullen bepalen. Dit is geen hard artikel maar een realistisch – eentje van t soort waar ik te weinig van zie voorbij komen. Gefeliciteerd !

  2. Moeilijk he, zulke dingen? Ik vind dat ook altijd zo vervelend om te zien. Hopelijk valt het mee en het hij inderdaad zijn dag niet. Maar aan de reactie van de kids te merken zijn ze er wel aan gewend.. 🙁 Dus of het de eerste keer is betwijfel ik dan 🙁

  3. Zo’n situaties zijn echt schrijnend. Ik ben kleuterjuf en af en toe heb je er zo eentje ik je klas. Nooit een koek of fruit mee. Beschimmelde boterham. Sandalen in de winter … Vaak hebben de kinderen inderdaad niet door wat er aan de hand is, maar dat besef komt sneller dan je denkt. Ergens ben je dan blij dat je je eigen offspring deftig kunt kleden en voeden. Mijn wederhelft zou zo’n blogpost afkeuren (leest alles na), maar ik vind er niets verkeerd aan. Je noemt geen namen en het is gwn een situatie die jou opviel!

  4. Moeilijke situaties. En ik ben nog niet eens moeder. Slechts 21 jaar… En zit dan al met een bonkend hart naar die kindertjes te kijken, in de hoop dat het toch allemaal wel goed gaat thuis!

  5. Poeh echt naar om te zien. Ik heb in het verleden tijdens een stage ook ‘zo’n situatie” meegemaakt. Kinderen liepen in de winter nog op slippers, waren ronduit onbeschoft en waren regelmatig niet gewassen op school. Eigenlijk zouden we als omgeving in moeten grijpen als we zoiets zien ook al zijn we misschien bang voor een reactie, een kind verdient op te groeien in een schone en veilige omgeving. Subjectieve woorden, ik weet het maar er is natuurlijk wel een grens tussen 1x er wat slonzig uitzien of elke dag vies en ongewassen op school komen. Kinderen pesten elkaar er onderling ook mee en ik vrees dat dit misschien nog wel het meest schadelijke van alles samen is: het gevoel dat je nergens bij hoort / niet goed genoeg bent.

  6. Hmm, je wordt altijd zo ‘aangetrokken’ door zulke situaties. En observeert het. Terwijl je eigenlijk helemaal niet naar zulke situaties wil kijken. Ik hoop ook van harte dat hij gewoon een slechte dag had.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.