Lieve Alixe,
9 lange maanden had je’t naar je zin in mama’s buik. Jij en ik, altijd samen. Terwijl de zwangerschap tergend traag ging, is ons leven na jouw geboorte in een stroomversnelling geschoten. *POEF* Plots waren we een gezin van vier.
9 maanden ben je ondertussen onze dochter. Geen baby meer, maar ook nog geen peuter. Je karaktertje krijgt vorm en ik herken steeds vaker je broer in je. Je kruipt, je staat, je brabbelt, je lacht en je groeit. Al is dat laatste vooral in de breedte.
Je vertikt het om gevoederd te worden en slaat lepels ostentatief weg. Een stuk vlees, aardappelen of groenten, alles neem je in je kleine mollige handjes en smikkel je zonder probleem zelf naar binnen. Hoe meer hoe liever. Ondertussen zitten we elke maaltijd met ons vieren rond de tafel en eet je gezellig mee wat de pot schaft.
Terwijl je bij een eerste kind alles nauwgezet afweegt en opvolgt “ojee, deze middag at Jules slechts 150gr van zijn groentenpap“, volgen we nu gewoon jouw ritme. Who cares hoeveel gram je eet. Zolang je vrolijk bent en groeit, komt alles goed. Go with the flow, weetwel.
Je weegt 8kg500 en meet 68cm. Als je broer niet snel verdikt, haal je hem nog in.
Volgens het kinderdagverblijf met je enorm lenig. Zo is het befaamde Bumboo-zitje geen optie meer voor jou. Je wringt je in allerlei bochten tot je -face-down- op de grond ligt. Waarna Jules is blinde paniek “ZUSJE GEVALLEN” roept.
9 maanden, man man. Deze maand viel je voor het eerst uit de zetel, at je je eerste boterham met beleg en kreeg je 2 tanden.
Benieuwd wat je 10de maand zal brengen!
You know you love me,
XOXO
-mom
Wat een droppie, ieder kind doet het op haar eigen manier. Mooi dat je haar ritme volgt en niet de geschreven regels.
Die laatste foto is echt schattig!