De vuile praat van mijn kleuter. #fackfackfack

vuile praat en scheldwoorden van kleuter door school

Fackfackfack

“Fackfackfack”. Het is maandagochtend en we staan op het punt naar school te vertrekken. “Wat zei je zonet, Jules?”, vraag ik verbaasd. “Fackfackfack”, herhaalt hij neutraal en zonder enige gezichtsuitdrukking. De kleuter heeft geen benul van wat het betekent, laat staan in welke context het woord gebruikt wordt. Te pas en te onpas floept hij het eruit. De voorbije week was het fackfackfack alhier en boemshakalaka aldaar.

Jawel, boemsjakalaka. Hij pikt de woorden hoogstwaarschijnlijk op in de klas. En hoewel boemsjakalaka (voor zover ik weet) erg onschuldig is, wist ik even niet goed hoe ik moest reageren op de fackfackfack-kreten. In alle eerlijkheid, ik heb wat aflachen (in’t vuistje welteverstaan), maar wou hem enigszins duidelijk maken dat ik het geen mooi woord vond. Ik ga niet ontkennen dat er hier thuis al eens gevloekt wordt, maar fack of fuck behoort niet tot onze scheldwoordenvocabulaire.

Desalniettemin, hoewel ik er best om kan lachen, heb ik bij voorkeur geen vloekend driejarig kind. Wat moeten de mensen wel niet peinzen als ik straks door de supermarkt wandel en Jules zijn steeds vuiler wordende vocabulaire boven haalt.

De kaka-pipi fase

Hoe ik er momenteel op reageer? Ig-nore! Ik heb hem 1x kordaat verteld dat ik het woord niet graag hoor, maar schenk er verder weinig aandacht aan. In de hoop dat het een fase is. Zo had hij vorig jaar de ‘kaka pipi’ fase. Kaka-pipi was toen Jules’ antwoord op zowat elke vraag.

M: “Wil je nog wat melk, Jules?”
J: Kaka pipi. *pokerface*
M: “Oké dan.”

Ik vond het enorm storend en misplaatst, en liet dat ook duidelijk blijken.

Verkeerde reactie, zo bleek. Hoe feller ik reageerde, hoe meer ik de ‘kaka-pipi’ in mijn wezen terugkreeg. Figuurlijk, uiteraard. Op den duur ging Jules via de ‘kaka-pipi’ uitspraken aandacht en reactie bij volwassenen uitlokken. Ze zijn best clever, die kleintjes.

Tot op het moment dat ik nog amper een reactie gaf. Genegeerd worden, dàt vinden kleuters frustrerend. Achteraf leg ik hem wel mooi uit dat ik heel bewust niet luister als er dergelijke woorden gebruikt worden.

Momenteel is Jules nog danig onder de indruk en lijk ik het negeerspel te winnen. Benieuwd hoe lang dat zal duren.

Q: Is Jules de enige kleuter die met vuile praat thuiskomt? Hoe reageer jij erop?


Like what you read?
Volg me Facebook

Like what you see? 
Volg me op Instagram


 

8 Comments

  1. Ik durf ook wel es te vloeken en Miel is er dan ook als de kippen bij om dit na te apen. ‘doeme’
    Hopelijk zegt hij dat nt in de klas ?

  2. Haha, praat me er niet van! Toen ik de eerste dag het schoollokaal binnen liep schreeuwde een moeder naast me: “Kom eens hier, G*dverd*mme”. Ik dacht, nou als ze het van de kids niet leert, leert ze het wel van de ouders…

    Nee, die negatieve invloed is hier echt heel erg. Niet zozeer qua taal, maar dat ze gewoon brutaal en respectloos tegen ons doet op precies dezelfde manier als ik klasgenootjes zie doen. Maar ja, die fase moeten ze misschien ook door.

    En twee groep2 jongens van vorig jaar (met oudere broers) die hadden het over wippen (en de bewegingen erbij) en een paar meisjes helemaal in paniek, die vonden het echt vreselijk haha. 😉

    • Ah brrrrr, kvind het toch vies dat ze zo gemakkelijk te beïnvloeden zijn.
      Momenteel gebruikt hij ‘de scheldwoorden’ nog niet in de context, of tijdens een uitbarsting. Wat voor mij een verzachtende omstandigheid is.

      Stom hé, je kan het niet tegenhouden. Je weet dat ze vroeg of laat met die negatieve invloeden geconfronteerd gaan worden, maar je moet als ouders op een gegeven moment echt grenzen stellen.

      Het moment dat ik merk dat hij heel bewust en gemeend lelijke woorden gaat gebruiken, of agressief en respectloos gaat doen tegen andere kinderen of volwassenen. Owé, dan gaat er eens een hartig woordje gepraat worden.

  3. Hahahaha, ja hier kwam meneer ook een keer thuis met kut juf.. Had een vriendje gezegd en hij wist niet eens wat kut was… Dus maar even gezegd dat wij ‘ons gezin’ dat niet zeggen punt. Daarna was het ook helemaal niet meer interessant (hij heeft t nog twee keer geprobeerd, maar gewoon gelaten) en nu vind hij dat gewoon een dom woord (zoals hij zelf zegt)

  4. Een Syrisch meisje van 8 krijgt die fases nu…..ze was twee toen ze in België aankwamen als vluchteling.normaal dat ze die fase nu pas heeft.ik negeer.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.