Het is alweer een maand geleden dat het schooljaar opnieuw van start ging. Hoewel het amper 4 weken geleden is, lijkt de vakantie een ver verleden. Laten we wel wezen, ik ben er niet rouwig om dat die lange vakantie voorbij is. Op veel vlakken is de rust en structuur weergekeerd in ons gezin.
Met uitzondering van die ellendige ochtend
Elke ochtend is een race tegen de klok, waarbij vooral het ontbijt een hele opgave lijkt. U moet weten, mijn dochter heeft alle tijd van de wereld ’s morgens. Terwijl ze aan een ontiegelijk tempo haar havermout naar binnen werkt, zingt ze liedjes en commandeert me wat er wel of niet in haar lunchpakket mag zitten, om vervolgens nog eens de doosjes met koekjes en fruit uitvoerig te controleren.
’t Meisje heeft tijd nodig en ik wil haar die tijd en ruimte geven. Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, weet je. Al zorgt dat uitgebreide en trage ontbijt er wel voor dat de rest van de ochtendrace snel moet verlopen.
We doen ons best om de ochtend zo goed mogelijk voor te bereiden. De ontbijttafel wordt de avond voordien gezet, brood-, fruit-, en koekendoosjes worden klaargezet en waterflesjes gevuld. Kortom, het nodige wordt gedaan om de ochtendshift te ontlasten.
Alle tijd
Nadat mijn kinderen hun ontbijt naar binnen gewerkt hebben, sleuren ze zichzelf naar de badkamer. Opnieuw: ze hebben tijd. Alle tijd. Ik daarentegen begin me al redelijk op te winden aan het slakkegangetje. Voor elk van hen ligt een stapeltje kleren klaar. Geen idee overigens waarom ik tout court een outfit klaarleg. 9 op 10 zijn ze niet akkoord met mijn keuze. Kies ik voor korte mouwen, willen ze persé lange mouwen. Het gaat zelfs zo ver dat het kleur van kousen of ondergoed voer voor discussie is bij mijn kroost. Iets waaraan ik zonder meer aan toegeef “Kies zelf. Maakt niet uit”. Dan trek ik me op aan de vele studies die beweren dat een kind met een sterke mening het later ver kan schoppen op professioneel vlak.
Maargoed, ondertussen zijn we opnieuw een kwartier verder en staat mijn zoon nog steeds in ondergoed de macarena te dansen. Ik zie de tijd wegtikken en heis de kinderen in hun kleren. Nu is het spurten om hun tanden te poetsen, schoenen bij elkaar te zoeken en jas te sluiten.
Op de fiets en weg. 8:05 prijkt op het reclamebord aan de overkant van de straat. Gelukt. Net op tijd. Morgen opnieuw.
Q. Hoe verloopt de ochtendshift bij jullie? Ben ik de enige waarbij het elke dag opnieuw dramatisch is?
Like what you read?
Volg me Facebook
Like what you see?
Volg me op Instagram
Aan drama geen gebrek bij ons ’s ochtends, ’s middags én ’s avonds ??
Haha, blij dat ik niet alleen ben!
Maarja, dat koppige karakter zal onze meisjes nog van pas komen.. hoop ik :’)
hmja, ik heb regelmatig tijd ’s morgens, ik probeer om me er niet in op te jagen. Het werkt gewoonweg niet om ze op te jagen hier. Toch overvalt mij elke keer weer een zucht der verlichting als ik ze op hun respectievelijke plaatsen heb afgezet, binnen een paar weken is dat gelukkig maar één plek meer 🙂
Ik probeer me er ook niet in op te jagen, want inderdaad.. het werkt enkel tegenstrijdig. Kvind het daarom ook belangrijk dat ze tijd krijgen om te eten, én dat ze tijd krijgen om zichzelf aan te kleden. Geduld… ’t is een schone deugd. Maar als ik niet achter hun veren zit, dat zitten krijg ik ze voor 9u niet op school :’)
oh herkenbaar. Bij ons is het 1 ochtend op de 2 ochtendstress. Zij hebben alle tijd van de wereld terwijl jij je best doet om toch maar op tijd op het werk te geraken.
Ik heb gelukkig flexibele uren, dus hoef niet persé ‘op tijd’ op het werk te zijn.. hier is het dus echt racen om tegen het belsignaal op school te zijn. Meestal gaat de bel al wanneer de kinderen het schoolterrein opfietsen, haha 😀 (maar ook dan, op ’t gemak hé! xD. )