Efkes diep gestuikt… en weer opgestaan.

Het was hier de afgelopen weken nogal stil en jawel; daar had ik m’n reden voor. Eind november kreeg ik het moeilijk. Vooral de combinatie van een veeleisende job (waar ik nota bene geen voldoening meer uit haalde) en het gezinsleven viel me zwaar. Ik ging het laatste jaar op zoek naar oplossingen, maar kwam uiteindelijk bij een erg drastische beslissing uit: stoppen, tijd nemen voor mezelf en op zoek gaan naar wat ik graag doe.

Dat ik van ’t impulsieve type ben, is langer geweten. Dus zonder zicht op iets nieuws diende ik m’n ontslag in. De opzegtermijn van 12 weken leek me dan ook ruim voldoende om op het gemak die nieuwe uitdaging te vinden. Ik gaf mijn zekerheid van een vaste job op en wist heel goed wat ik daarvoor in de plaats wou. De sector en jobinhoud waren hierbij uiteraard niet onbelangrijk.

Ietwat kieskeurig stuurde ik CV’s en motivatiebrieven uit. Ik ging op verschillende gesprekken en schopte het meermaals tot een laatste ronde. Erg positief zou je denken, maar mentaal was het sollicitatieverhaal ontzettend zwaar. Elke afwijzing nam ik erg persoonlijk en het zorgde meermaals voor een totale mental breakdown.

Ondertussen kwam mijn laatste werkweek dichter en ik had geen zicht op iets nieuws. Het idee van werkloos thuis te zitten, viel me zwaar. Zo zwaar dat’k te vaak last had van heftige angstaanvallen. Ik twijfelde aan mezelf, aan m’n capaciteiten en aan mijn drastische beslissing. Mentaal was ik er nog slechter aan toe dan voorheen. Niet geheel onlogisch. Intensief solliciteren en cases voorbereiden terwijl je nog fulltime aan ’t werk bent is geen lachtertje. Gelukkig had ik professionele hulp van een psycholoog én een partner die me de nodige ondersteuning boden.

Exact een week geleden nam ik afscheid bij m’n collega’s. Mijn bureau werd opgeruimd en de bedrijfswagen werd ingeleverd. ’T was een dubbel gevoel. Blij dat ik dit hoofdstuk eindelijk kon afsluiten, maar tegelijk een enorme onzekerheid waar ik tegenaan keek. Alsof God er zich mee gemoeid had, kreeg ik later die dag het verlossende telefoontje. Eén van de bedrijven waar ik op hoopte deed me een voorstel en ik accepteerde volmondig. De komende twee weken geniet ik nog van de rust en tijd met het gezin, om vanaf 9 maart met opgeladen batterijen en volle goesting te starten in een functie die absoluut op mijn wishlist stond: digital marketeer en content creator bij Versele Laga!

Of ik klaar ben voor deze nieuwe uitdaging? Helemaal!