Je zag het mogelijks al passeren: onze fantastische longtailbike is verkocht. De fiets die ons drie jaar trouwe dienst bewees, werd met pijn in’t hart overgelaten aan een nieuw gezin. Na de verhuis, en in’t bijzonder nadat Matthijs van job veranderde, stond de fiets vaak werkloos in z’n stalling. Zonde, toch?
Bovendien merken we dat de kinderen een leeftijd bereiken waar ze liever met hun eigen tweewieler een korte afstand overbruggen. En zo fietsen we tegenwoordig naast elkaar naar de bibliotheek, kinesist en bakker. We waagden ons deze vakantie zelfs aan een fietsuitstap naar familiepark Harry Malter en klokten op het einde van de dag af met 10 kilometer in de benen. Een afstand waar die twee kleuters best fier op mogen zijn.
Fietsen met kinderen is ontzettend fijn, maar tegelijk erg stresserend. Een jong kind blijft onvoorspelbaar, en dit in combinatie met het snelle verkeer zorgt al eens voor spannende situaties. In het bijzonder op plaatsen waar geen (deftig) fietspad voorzien is, en je kwetsbare kinderen de baan delen met wagens. Het is dan ook niet uitzonderlijk dat deze moeder, zenuwinzinking nabij, elk naderend voertuig aankondigt alsof onze laatste uren geteld zijn.
Spotted: crazy mom
Omdat dit onze zondagse fietstocht niet bepaald aangenaam maakt, plaatste ik een oproep op Instagram. Een heleboel collega-moeders herkenden zich in m’n verhaal en voorzagen me van tips. Dat een fietshelm en fluohesje kan helpen voor de gemoedsrust, alsook een vlaggetje (hoe nostalgisch) waardoor die lage kinderfiets beter opvalt in’t verkeer. Verder hoorde ik vooral dat het een ‘al-doende-leert-men’ verhaal is. Door vaker te gaan fietsen, stijgt het zelfvertrouwen van de kinderen, kan ik hen beter inschatten en zal ook mijn vertrouwen in de situatie volgen.
Last, but not least kan een passende fiets wonderen doen. Dat we voor Alixe onlangs een groter model van meisjesfiets kozen bij Fietsenopfietsen (18 inch ondertussen), kwam niet alleen haar tempo, maar ook de stabiliteit ten goede.