Ik was 7 toen ze vertelden dat Sinterklaas niet bestaat.

7 jaar was ik. Onze leerkracht in het 2de leerjaar vond dat het mooi geweest was en doorprikte de bubbel van Sinterklaas. Dat hij niet bestaat, vertelde ze zonder schaamte. Dat het allemaal verzonnen was en dat we nu oud genoeg waren om dat te weten. Ik herinner me de kleinerende toon. Ze doelde op onze kinderlijke naïviteit. De klas keek elkaar vol ongeloof aan. We deden ons stoer voor, alsof het totaal geen verrassing was. Met onze zeven levensjaren voelden we ons groot. Diep vanbinnen was er vooral verwarring.

Ik herinner me dat de bekentenis van desbetreffende leerkracht heel wat teweeg bracht. Bij de kinderen, maar bovenal onder de ouders. ’T was een schande dat een leerkracht in het tweede leerjaar de magie van kinderen op deze brute manier ontnam. Terecht. Niet dat’k teleurgesteld was, of me belogen voelde. Verre van. Ik voelde me vooral kind-af.

’T is bovendien diezelfde levensfase dat de termen huiswerk en toetsenweek hun intrede maken. Plots zijn er hoge verwachtingen, kom je in aanraking met pesters, en mag je tijdens een zwemnamiddag met ’t gezin niet meer ongegeneerd opwarmen in het baby/kinderbad. Samen me je melktanden verlies je een portie schattigheid. Ergens daar, verlies je die kinderlijke onwetendheid.

Mijn zoon is ondertussen 6 jaar en nog volledig mee in’t verhaal van Sinterklaas. Hij is een kritisch denker, stelt zich vragen, maar ’t geloof overheerst. Voorlopig. Het zou weleens het laatste jaar kunnen zijn dat hij in spanning aftelt naar 6 december. Dat hij vol adrenaline mee de trap afstormt, denk ik dan.

Ah, ’t hoeft niet persé minder spannend te worden. Ik wist als tiener perfect hoe de vork aan de steel zat, en liep nog steeds op 6 december enthousiast de trap af. Toch neemt het een stuk magie weg, en ’t is de magie dat het zo mooi maakt.

Het draait hier om meer dan alleen dat geloof in Sinterklaas.
Laat ze gewoon nog even kind zijn.

Klein, onbezonnen en naïef, jawel.

3 Comments

  1. Wat erg!!! Het is toch niet aan een leerkracht om zich daarin uit te spreken… Hier zijn ze 6 en 8 en nog enorm toegewijd aan de sint. Bij de oudste ontstaat er wel twijfel, maar hij wil nog echt geloven en ik hoor eigenlijk hetzelfde bij zijn vriendjes (derde leerjaar).

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.