Liefste lijf,
Vorige maand stonden we ongemakkelijk in een paskamer te draaien. Ik had me net in een prachtige, maar veel te kleine bikini gewrongen. Hijgend en met mijn hoofd nog rood van de inspanning bekeek ik het resultaat in de spiegel.
Dat die bikini te klein was, was meteen duidelijk. Op zich niet verwonderlijk. De derde bevalling lag amper vier maanden achter ons. Op mijn buik zie je duidelijk de verse paarse striemen en mijn navel zit nog verstopt achter een laag vel-overschot.
Maar liefst drie keer voldroeg je mijn dierbaarste bezit en schonk je me, op bewonderenswaardige vlotte manier, drie kerngezonde kinderen. Je kwam daarvoor telkens belachelijk veel kilo’s bij, maar liet ze na de zwangerschap ook gemakkelijk weer los.
Mijn borsten stonden nooit eerder zo rond en bol, waarvoor dank! Al zie ik vooral de opvallend blauwe aders die over mijn bleke huid lopen. Ze verklappen zonder schroom de functie van mijn uitgezet balkon a.k.a. de mobiele melkbrigade. Mijn kinderen mochten na de bevalling verder groeien op jouw voedings- en antistoffen. Elke maand een andere samenstelling naargelang leeftijd, seizoen en noden. Een niet te kraken code, die moedermelk. Hoe doe je’t toch?
Ik zou fier op je moeten zijn, en toch voelde ik vooral verdriet en schaamte in die paskamer.
Of ik hulp kon gebruiken, vroeg een zachte vrouwenstem achter de deur. “Awel ja”. Ik vertelde haar over de recente zwangerschap, de borstvoeding en mijn gekende maat die daardoor niet paste. Niet dat ik me moest verantwoorden, maar ik deed het toch. Luttele minuten later stak ze een grotere maat binnen. Een maat die ik nooit eerder droeg. Ik vond dat wel een dingetje.
Eigenlijk wou ik gewoon naar huis sloffen en mezelf wijsmaken dat ik geen nieuwe bikini nodig had. Ik dacht er zelfs even over na om die te kleine bikini toch te kopen en me thuis op een crashdieet te werpen. Ha-ha. ’T was dan ook met tegenzin dat ik de grotere maat aantrok.
Ik bekeek mezelf opnieuw in de spiegel. Draaide van links naar rechts en terug. ’T voelde goed, die grotere maat. Je kreeg ademruimte, liefste lijf. De bikini spande nergens en dat deed zichtbaar deugd. Het moet gezegd, we zagen er veel beter uit, in die grotere maat.
Moraal van ’t verhaal: koop passende kleding ipv je persé in die S of M te willen wringen. Peace out.
