Niet dat ik ooit als een groot stijlicoon liep te paraderen, maar het lijkt wel alsof ik mijn beperkte voeling met ’t vak volledig kwijtgespeeld ben sinds ik moeder werd. Ik slaag er steeds minder in om me volgens de hedendaagse modetrends te kleden. Correctie: ik slaag er steeds minder in om me tout court te boeien in al wat leeft en beweegt in het veranderlijke modelandschap.
Alsof ik me tussen twee werelden bevindt.
Te oud om nog mee te gaan met de huidige 70’s trends van ’t moment. Waar de alwelbekende winkelketens hun collectie vullen met vormloze ribfluwelen broeken, XL mosterdgele priktruien en verschrikkelijke afgebleekte hemden die in de new wave periode van mijn vader al versleten waren. ’T zou me dan ook niet verbazen dat de kringloopwinkels hun omzet het laatste jaar zag verdubbelen. Want wie echt hip is, koopt tweedehands of snuistert in de kast van opa zaliger.
Toen VRT fier aankondigde dat er nieuwe afleveringen van FC De Kampioenen aankomen en hierbij een foto gebruikte van de eerste reeks, kon ik niet anders dan concluderen dat de mode wel degelijk van terugkerende aard is.
En ik doe de moeite, eerlijk waar, vorige week stond ik in de paskamer met wat heden ten dage een hip kleedje blijkt te zijn. Maar zelfs in XS leek het niet meer dan een vuilzak waar met gemak nog een 2de persoon mee in kon plaatsnemen. Niks taille, niks vormen accentueren, maar vooral: niks moois aan. Absoluut niet flatterend, en toch twijfelde ik om me ermee naar de kassa te begeven. Omdat het blijkbaar de mode is, en ik me daarbij moet neerleggen. Ook wel omdat ik het moeilijk kon verkroppen dat’k net 2u had staan speuren en passen, om uiteindelijk zonder enig item de winkel te verlaten. Om u niet langer in spanning te laten: ik kocht niks. Kwestie dat mijn waste of time niet nodeloos resulteerde in een waste of money.
Ik ben duidelijk op zoek naar wat braafs en casual. Anderzijds ben ik met m’n 29 lentes ook te jong om zonder schroom den Damart binnen te wandelen in de hoop er mijn goesting te vinden. Kortom, qua mode speel ik op safe. Met een basic jeans is niks mis, toch? Een hip paar sneakers eronder om me van ’t nodige comfort te voorzien, en tot slot een kostuumjasje om de boel klassevol af te werken. Niets noemenswaardig, maar vooral ook niets opvallend.
Ik vertelde eerder al dat het shopgebeuren zich bij huize Depret vooral online afspeelt. Ik ontdekte er webshops als Wenz en consorten. Dat er steeds vaker online geshopt wordt, is u allicht geen verrassing. ‘T is in mijn geval een kwestie van tijd en gemak. Dat ik in alle rust het hele assortiment kan raadplegen, zonder dat ik me hoef te verplaatsen, of nog erger: me in een paskamer hoef te wringen.
