Soms weet je gewoon dat ’t goed zit. Toen ik als 15 jarig piepkuiken verliefd werd op Matthijs, voelde ik in elke vezel van m’n lijf dat het meer dan een snelle flirt was. Terwijl er in mijn vriendengroep duchtig in’t rond gevogeld werd, had ik – op vlak van jongens – geen nood om te experimenteren. Ik had m’n soulmate gevonden. Seut was my middle name, ongetwijfeld.
Dat ik als jonge twintiger er al een half decennium in een vaste relatie had opzitten, maakte dat de sneltrein van ’t volwassen leven plots snel op gang kwam. We gingen samenwonen, i said yes (tegen de ring, niet ’t huwelijk) en kort erna bleek ik zwanger. Als prille twintiger had ik het gezin waar velen pas in hun mid-thirties van durven dromen.
Ondertussen zijn we beiden thirty-something, keihard volwassen en delen we de ouderlijke verantwoordelijkheid over een zalig driekoppig nageslacht. Time flies when you’re having fun, echt.
De energy drinks maakten intussen plaats voor koffie (adult life, for sure). Een latte macchiato of cappuccino hebben de absolute voorkeur. Of wat dacht je van een frappé om deze tropische temperaturen ietwat dragelijk te maken. Yep, seut is -ongetwijfeld- still my middle name. Terwijl ik thuis het liefst met een oldskool melkopschuimer aan de slag ga, leerde ik op vakantie dat die kant-en-klare cappuccino’s van Dolce Gusto me ook kunnen smaken.
Ik zou mezelf na die twee jaar absoluut geen kenner durven noemen. Dat ik nog steeds meer melk dan koffie drink, is voor velen de (terechte) reden om me niet serieus te nemen. ‘K snap dat. Ik mag in de winkel dan wel meestal naar Lavazza grijpen, eigenlijk ben niet merkgebonden. Zolang de intensiteit en sterkte maar niet hoog is, en het in m’n Nespresso machine past.
U ziet, dat gezinsleven kwam dan wel vroeg op gang, maar qua koffie ben ik een echte laatbloeier. Het is pas kort na m’n derde bevalling dat ik het zwarte goud (met veel melk, weliswaar) ben gaan appreciëren. En ’t is waar wat ze zeggen: je moet het leren drinken maar voor je’t goed beseft, kan je niet meer zonder. Om het met de iconische woorden van zatte René te zeggen: ‘ik ben niet verslaafd, mor kheb het wel nodig’.
Now if you’ll excuse me. Ik heb nog wat melk op te schuimen.