Het is dinsdag, mijn 2de dag verlof en zit ik in de wachtkamer van mijn huisarts. Vet tegen mijn goesting, maar lichtelijk verplicht door derden moest ik me toch maar eens laten onderzoeken.
De klachten?
Futloosheid. Mottigheid. Vermoeidheid.
Hoewel ik geen bleiter ben, voelde ik me dinsdag het zieligste schaap op deze aardkloot. Nadat ik de kinderen had afgezet in het KDV kroop ik nog even mijn bed in om 2u later wakker te worden, te concluderen dat de vermoeidheid enkel erger werd en opnieuw 2u te slapen. Alles draaide, elke beweging was er een te veel en mijn eetlust was nul, zero, nougatbollen. Weetwel… zelfs een magnum ging er niet in.
Misselijk. Man, ik was misselijk. Elke keer ik rechtstond begon alles te draaien en enkele keren hing ik -like in the old days- met mijn hoofd boven de toiletpot. Oh memories.
Ik ging naar de apotheek en kocht er iets tegen de misselijkheid, maar who was I foolin’? Niets hielp.
Een zielig schaap, ik zeg het u.
Maar, daar zat ik dus. Rechttegenover mijn huisarts, ondertussen.
Mijn bloeddruk lag erg laag en ze vreesde voor een infectie, dus deed een bloedafname.
Ze raadde me aan te starten met medicatie om mijn bloeddruk te doen stijgen, en daarnaast veel te rusten, zoute dingen te eten en caffeinerijke dranken te drinken. Allright. Donderdag mocht ik bellen voor de uitslag.
De uitslag
Donderdag belde ik de huisarts op die me ondertussen wat meer kon vertellen. Mijn ijzergehalte lag extreem laag “alsof je lichaam niets van ijzer opneemt?”, vroeg ze zich luidop af. Een verhaal dat ik als tiener ook al hoorde. Al mijn hele jeugd neem ik ijzersupplementen, tijdens mijn zwangerschappen stopte ik hiermee omdat ik reeds zwangerschapssupplementen nam met extra ijzer, en … na de bevalling van Alixe ben ik er nooit opnieuw mee gestart. Kalle.
Ondertussen zag ze ook infectiewaarden in mijn bloeduitslag en dit kon de reden zijn waarom mijn bloeddruk kelderde. Een behandeling met adrenaline was hiervoor aangewezen. “Wablief?” Ze schreef me een bereiding met adrenaline voor. “Je neemt dit ’s ochtends vroeg, niet in de namiddag of avond want je zal het voelen. 1 pil per dag”.
Ik kon niet anders dan lachen. “Serieus?”
Alsof ik een uitgedoofd kaarsje ben, alsof ik geen uitdagingen in mijn leven heb. Dokter Google geeft me enkel verhalen over mensen die te adrenaline veel hebben en tips over hoe je het kan verlagen. Geef het misschien aan mij, mensen?
Een maand zal ik dus adrenaline slikken, waarna opnieuw bloed getrokken wordt.
Zalig. Mommy on drugs.