Welke specifieke eigenschap heeft het ouderschap me bijgebracht?

Wat heeft het ouderschap me geleerd?

’t Is ondertussen 6 jaar geleden dat ik met trillende handen en lichtelijk in paniek m’n positieve zwangerschapstest overhandigde aan Matthijs. Vroeger dan verwacht, maar oh zo gewenst! Van de ene op de andere dag stond ons leven in’t teken van die rijstkorrel in m’n buik. De rijstkorrel is ondertussen uitgegroeid tot een flinke kleuter. Een kleuter die na de zomer naar het eerste leerjaar gaat. Veeg me even op, wil je?

Nooit eerder lagen liefde en wanhoop zo dicht bij elkaar als in’t het ouderschap. Het slaaptekort doet rare dingen met je lijf en brein, tegelijk geeft je kind een ongekende energie. Instinctief ervaar je een immense kracht. Draagkracht, veerkracht, noem het zoals je wilt.

4 en 5 zijn ze ondertussen, die kinderen van me. De onderbroken nachten en luiers zijn lang verleden tijd en daar ben ik blij om. De hulpeloze onwetendheid heeft plaats gemaakt voor ijverige interesse in alles en iedereen. Dagelijks worden duust waarom-vragen op me afgevoerd. Veelal levensvragen waarop ik niet steeds een pasklaar antwoord kan geven. Of kan jij even op kindermaat vertellen waarom wolken niet uit de lucht vallen?

Het ouderschap is een leerschool waarbij elke dag, week of maand nieuwe ontdekkingen brengt. En geloof me, niet elke ontdekking is even rooskleurig. ‘t Moederschap kent geen genade, evenals geen pauzeknop. Trial and error. Conclusies trekken, rechtop staan en verder gaan. En zo komen we naadloos bij het doel van dit artikel: datgene wat het ouderschap me heeft geleerd: relativeren.

Het heeft geen zin uren te verspillen aan piekeren. Een baby huilt en er wordt weinig geslapen. Je doet helemaal niets verkeerd. Soms is er geen oorzakelijk verband, en kan je niet meer doen dan schouders ophalen (en oordoppen kopen). Mensen zullen een oordeel vellen en advies geven, ook daar kan je bitter weinig aan veranderen. Er zijn nu eenmaal fases waarin je kind er een sport van maakt om moeder tot waanzin te drijven. Relativeer en neem jezelf vooral niet te serieus. Het mag dan wel lijken alsof moeder X of Y alles onder controle heeft, maar geloof me vrij dat ook zij meermaals op haar bakkes ging.

Voor ik moeder werd, kon ik moeilijk relativeren. Halsstarrig ging ik overal een verklaring voor zoeken en wanneer de dingen niet liepen zoals ’t moest, kon ik daar behoorlijk lastig van worden. Koppig evenzeer, soms dagen aan een stuk beeld zonder klank. Ik moet u niet vertellen dat zo’n houding verdomd lastig wordt in combinatie met een gezin.

Relativeren, mannekes. Da’s wat het ouderschap me geleerd heeft.


Q. Wat heeft het ouderschap jou geleerd? Of welke eigenschap ben je rijker dankzij ’t moederschap?


[instagram-feed num=5 cols=5 showfollow=false]

2 Comments

  1. Slowlife! Meer stilstaan bij de dingen, gratis mindfulness dus! Die vraag over de wolken is een goeie voor de waarom-rubriek op woensdag op q-music. Daar behandelen ze zo’n vragen van kinderen 🙂

  2. Ik werd vroeger heel knorrig als ik honger had. Nu er 2 wezentjes rondlopen die nóg knorriger kunnen worden dan ik, kan ik al net iets langer met een hongerke rondlopen.
    En ja, relativeren 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.