“Ik ben wakker!” het klinkt stil en in de verte. Ik draai me om en graaf mijn gezicht dieper in het warme kussen. “Mamaaaa, ik ben wakkkkkeeer” dit keer luid en duidelijk. Ik grijp slaapdronken naar mijn gsm op het nachtkastje. Het scherm licht op en toont 5u30. Half zes oftewel vijf uur dertig. M.a.w. veel te vroeg.
Die vroege uurtjes, van tijd tot tijd, daar heb ik weinig moeite mee. Kort gezegd: ’t hoort erbij als je jonge kinderen hebt. Meestal worden de kinderen tussen 6u en 7u ’s morgens spontaan wakker. Een mooi tijdstip om de dag te starten, me dunkt. Al werd het de laatste dagen steeds vroeger, waarbij 6u zelfs als laat beschouwd werd. Het absolute record werd vorige week verbroken met 4u45, HOORAY. Niet dus.
Zzzzz…
Terug naar het moment waarop ik naar mijn gsm grijp eIk en 5u30 zie schitteren op het scherm. U moet weten, we spreken van de ochtend van 31/12, de laatste dag van ’t jaar. Ik ben me ervan bewust dat het een ontzettend lange dag / nacht zal worden, dus sta ik niet meteen te springen voor een ochtendshift om 5u30. Desalniettemin sleur ik mezelf uit bed en slenter naar de kamer van mijn zoon.
Ik probeer hem te overtuigen van ’t feit dat het nog veel te vroeg is, al wordt meteen duidelijk dat ik deze discussie niet ga winnen. Jules is klaarwakker.
Samen gaan we naar de woonkamer waar ik hem met een fleecedeken laat plaatsnemen in de zetel. “Wil je een film kijken, Jules?”, probeer ik voorzichtig. De dag voordien had ik de nieuwste langspeelfilm van Piet Piraat opgenomen, dus ik had best wat in de aanbieding. De kleuter is dolenthousiast en ’t feit dat ik ondertussen boven nog wat ga liggen kan zijn pret niet bederven. “Als je iets nodig hebt, moet je roepen hé.”
Zo gezegd, zo gedaan. De film start en ik kruip opnieuw onder lakens. Ik sluit mijn ogen om ze pas anderhalf uur later te openen. Howly Mowly, ik ren naar beneden waar ik mijn kleuterzoon in de zetel aantref. Alsof hij in dat anderhalf uur amper bewogen had. De eindgeneriek van Piet Piraat is zonet ingezet en ’t ventje lijkt blij me te zien.
Zonder toezicht
Jules wordt de laatste tijd wel vaker enkele ogenblikken alleen gelaten. Wanneer ik bijvoorbeeld een douche neem of opgeplooide was in de kasten wegwerk, dan kan hij zich gerust een dik halfuur in stilte bezighouden.
Terug in bed kruipen, terwijl hij alleen wakker is, dat durfde ik nooit eerder. Het opstapelende slaaptekort van de afgelopen weken in samenloop met de drukke feestdagen, zorgde ervoor dat ik de stap zette. Ik liet hem zonder toezicht de vroege ochtend doorbrengen voor televisie, terwijl ik lag te ronken in bed. O-M-G.
Q: Wat lijkt jou een verantwoorde leeftijd om je kind enkele ogenblikken zonder toezicht te laten (terwijl jij nog steeds in huis aanwezig bent, uiteraard.)
Like what you read?
Volg me Facebook
Like what you see?
Volg me op Instagram
[wdi_feed id=”2″]