Zindelijkheidstraining. Ik probeerde het ’the hard way’

Zindelijkheidstraining. Ik probeerde het ’the hard way’.

Laten we beginnen bij ’t begint: Jules was anderhalf jaar oud toen hij voor ’t eerst kwam klagen over natte luiers. Met een kort maar krachtige “pipi” liet het jongentje weten dat hij geplast had en vroeg om verluiering. Rond die periode zijn we dan ook voorzichtig gestart met zindelijkheidstraining.

We lieten hem kennismaken met ‘het potje’ en al snel had de peuter door wat de bedoeling was. We kozen een vast tijdstip voor de zindelijkheidstraining. Op een rustig moment, vlak voor bedtijd, bijvoorbeeld. We lazen boekjes en lieten hem vertellen over zijn dag terwijl hij letterlijk uuuuuren spendeerde op ‘zijn troon’.

2 jaar en zindelijk!?

Als een ware nudist lieten we hem in het weekend rondhuppelen en jawel, hij zocht zelf zijn potje op wanneer er ‘een boodschap’ was. Maar laten we eerlijk zijn, opperste concentratie tijdens het spelen of geen goesting zorgden af en toe voor ongelukjes. Geen drama!

Kort na zijn 2^de verjaardag was Jules zo goed als pipi-zindelijk. Het jongentje heeft duidelijke controle over zijn blaas en wanneer we hem op zijn potje laten plaatsnemen hebben we 9 op 10 prijs. Al moeten we er hem wel zelf aan herinneren.

U begrijpt ongetwijfeld dat ik erg fier was. ”Twee jaar en zindelijk!”, scandeerde ik. Ik smeet nog net niet de luiers door het raam. En maar goed ook…

Viel dat even tegen, zeg.

Zodra Jules door had dat het hele potjes-gebeuren niet langer vrijblijvend was, stuikte de boel in elkaar. Hij wou niet meer. Hij hield zijn plas op en het moment dat hij een luier om kreeg, liet hij de sluizen lopen. Zijn potje durfden we amper nog boven halen want gegarandeerd liet mijnheer zijn sirene loeien.

Zolang hij in zijn blote kont liep, hadden we geen ongelukjes. Hij besefte perfect dat plassen op de grond niet geaccepteerd werd. Helaas stond (onder)broek synoniem aan luier en deed hij zijn boodschap los in de broek. Met andere woorden, thuis liep hij naakt, maar wanneer wij ons buitenshuis verplaatsten ging veiligheidshalve de luier aan, en uiteraard vulde hij die maar al te graag.

“Je mag niet dwingen, dat werkt averechts”

Kan best zijn, maar toekijken hoe hij zijn plas bewust ophield om dan in de luier te lossen, leek me ook maar niets. De zindelijkheidstraining sleepte nu al drie maanden aan en we leken meer achteruit dan vooruit te gaan. Terwijl de ene me aanraadde om af te wachten “het komt wel, ooit.“, las ik ook online ervaringen over radeloze moeders die het the hard way probeerde.

The hard way. Oftewel: die luier blijft uit.

Ik had er mooi genoeg van en besloot om Jules overdag geen luier meer om te doen. We haalden enkele leuke absorberende oefenbroekjes van Bababoe in huis en brachten ook in het KdV de boodschap over. “Jules draagt vanaf nu geen luier meer, enkel tijdens z’n dutje en de nacht. Ook bij een ongelukje of vier, wil ik dat die luier uit blijft.“

Of we ongelukjes hadden? Oh jawel, meerdere. We maakten ons niet kwaad, maar wezen hem wel terecht en lieten duidelijk merken dat het niet hoorde. Na ongeveer vijf dagen werd ik er zelf moedeloos van. Elke dag draaide ik een wasje met drie volgescheten of beplaste broeken. Hij ging dan wel 2 à 3 keer per dag flink op het potje, maar had evengoed ook 2 à 3 ongelukjes.

Tot hij plots de klik maakte. Ik gok dat hij tot inkeer kwam op dag zes. Geen ongelukjes meer. Noppes, nul, zero, nougat bollen. Zijn broeken bleven droog!

Is hij nu zindelijk?

Ondertussen is Jules 2 jaar + 3 maanden, en  overdag 100% zindelijk. Zijn boodschap doet hij op het potje, of wanneer we buitenshuis zijn op het grote toilet. Hij doet wat hij moet doen en gaat snel verder spelen. Ook ’s nachts blijft hij steeds vaker droog, maar krijgt veiligheidshalve wel nog een luier aan. Ik ben alvast erg blij dat Jules zindelijk zal starten in de kleuterklas.

Geen kind is hetzelfde!
Benieuwd hoe Alixe haar zindelijkheidstraining verliep? Lees het hier!

Wanneer was jouw kindje zindelijk? En ging dat zonder probleem?