5 dingen die ik anders zou doen bij mijn 2de kind

5 dingen die ik anders zou doen bij mijn 2de kind

Een bewuste keuze was het zeker niet, maar inderdaad.. ik ben opnieuw zwanger. Ondertussen 20 weken ver, dus -woop woop- we zitten in de helft. De eerste weken was ik niet bepaald euforisch. Hoewel ik graag 2 kindjes wou, en liefst ook kort op elkaar, was ik nog volop aan het wennen aan moeder zijn van Jules, toen ik te horen kreeg dat er al een tweede kleintje op komst was. “Dit kan ik niet!” dacht ik. Ondertussen zijn de twijfels grotendeels van de baan. We beginnen op het gemak aan de babykamer en hebben al wat gebrainstormd over een naam. Los van de moeilijke momenten die 2under2 met zich zal meebrengen, zijn er ongetwijfeld ook een pak voordelen aan verbonden.

Ik heb alvast een lijstje opgemaakt van dingen die ik anders zal aanpakken bij mijn 2de kind. Lees je mee?

1. Ik zou langer borstvoeding geven.

Jules heeft bijna 5 volle maanden borstvoeding gehad, maar zodra hij naar de crèche ging en het afkolven niet langer op vaste tijdstippen kon ingepland worden, ben ik gestopt. Dit terwijl hij twee weken later met groentepap begon en de borstvoeding geleidelijk kon afgebouwd worden naar ’s morgens en ’s avonds. Dit vond ik zonde. Als ik iets langer had volgehouden, dan kon hij op eigen tempo afbouwen, ipv hem abrupt poedermelk te geven.

2. Ik zou minder stressen wanneer het ziek wordt.

Face it, baby’s zijn constant ziek. Als ze geen giga-verhoudheid hebben, dan komen de tandjes erdoor, of willen ze plots niet eten. Alleen was ik mij hier helaas niet van bewust en heb ik regelmatig lopen piekeren. Er een gewoonte maken om dagelijks het neusje te spoelen helpt al veel, dit zorgt ervoor dat de slijmpjes niet zakken tot de longen. Meer kan je vaak niet doen voor zo’n kleintje.

3. Ik zou meer slapen.

Mensen verwittigen je constant: “slaap wanneer je baby slaapt”. Maar hé, ik heb die slaap niet nodig, het lukt me zonder dat middagdutje ook wel en trouwens; wanneer m’n baby slaapt, vul ik de vaatwasser, plooi ik de was op en kook ik. FOUT. Probleem is dat je dit pas beseft wanneer de oververmoeidheid z’n tol begint te eisen. Je bent emotioneel, je functioneert niet meer en je werkt het uit op je kleintje.

4. Ik zou meer hulp aanvaarden van anderen.

Hoewel vrienden en familie me continu hulp aanbieden, maak ik er amper gebruik van. En waarom? Geen idee! Misschien omdat ik wil bewijzen dat ik het alleen ook wel kan? De weinige keren dat ik Jules achterliet om lekker te gaan eten met Matthijs, om iets te gaan drinken met vriendinnen, of om een manicure te laten doen, deden enorm deugd en ongetwijfeld zal ik er volgend jaar nog meer nood aan hebben. Volgend jaar voer ik een maandelijkse datenight in! Beloofd!

5. Ik zou ‘s nachts niet meer gaan kijken of het nog ademt. 

Toen Jules net geboren was, sliep hij bij ons in de kamer en veel slapen heb ik toen niet gedaan. Elk halfuur ging ik kijken of hij nog leefde. Vond het zo frustrerend van mezelf, maar kon het niet tegenhouden. Hier laat ik me geen tweede keer aan vangen. Slaap!