Lievelingskindje
“Als je zou moeten kiezen tussen Jules of Alixe. Wie vind je dan het leukst?”
Mijn zoon en dochter hebben een heel verschillende persoonlijkheid, en toch kan ik in alle eerlijkheid antwoorden: Ik heb geen voorkeur. Elke leeftijd heeft zijn voor- en nadelen en elk karakter heeft zijn mooie en minder mooie kanten.
Jules was mijn eerstgeborene. Ik maakte kennis met een vorm van liefhebben die ik nooit eerder ervoer. Het leek me quasi onmogelijk om dit gevoel nogmaals te ervaren bij een ander kind. Ik twijfelde ofdat ik mijn nog ongeboren dochter diezelfde liefde ging kunnen geven. Niets bleek minder waar. Nadat ik bevallen was van Alixe, werd ik opnieuw overspoeld door die enorme kracht. Ik was verbaasd over het feit dat liefde zich kan delen over twee of meerdere kinderen, zonder minder te worden.
Duidelijke voorkeur voor papa
Blijkbaar ligt dat voor de kinderen even hélemaal anders. Zij hebben veelal wél een duidelijke voorkeur. Zowel Jules als Alixe verafgoden hun vader. Mijn twee kinderen dartelen continu rond Matthijs en houden elke stap die hij zet nauwlettend in de gaten. Even op’t gemak naar toilet gaan? Nee, dat zit er voor hem niet in. Moehahaha.
Alixe verkiest papa boven mama, maar laat zich gemakkelijk overtuigen. Als ik voldoende aandring, krijg ik dan toch de eer om haar uit bed te mogen nemen, en als het volledig meezit mag ik haar zelfs zonder tegenstribbelen aankleden. Woopwoop!
Mama vs. Papa
Jules daarentegen is een ander paar mouwen. Ik kan mijn zoon de laatste weken maar moeilijk plezieren. Het begint in de vroege ochtend. “Ik ben wakker!”. Ik doe zijn slaapkamerdeur open en wandel hem vrolijk tegemoet. “Goed geslapen, Jules?”. Jules kijkt me kwaad aan en laat zich neerploffen op zijn kussen. “Papa moet komen”, gromt hij. Ik probeer hem te overtuigen, maar hij moet er niet van weten. Oh jawel, het kwetst me wanneer mijn zoon zich van me afduwt om me vervolgens toe te snauwen dat papa hem moet aankleden, of begeleiden naar het toilet, of uit te auto moet tillen.
Ik ga hier uiteraard geen concurrentiestrijd van maken met Matthijs, integendeel. Ik besef dat dit een fase is en ‘k mag eerlijk gezegd mijn twee pollekes kussen met zo’n toegewijde partner. Wanneer Jules roept dat papa hem uit bed moet nemen, kruip ik gezellig weer onder de lakens en slaap nog een uurtje verder. Zzzz… . En zo heeft elk nadeel z’n voordeel.
Wat kan je doen
- Allerbelangrijkst: het is een tijdelijke fase die vanzelf over gaat.
- Een voorkeur voor de ene ouder is niet altijd een afwijzing van de andere ouder. Laat je hier niet door kwetsen. Wanneer het kind merkt de ouder te kunnen kwetsen heeft het een ‘machtsmiddel’ in de hand.
- Probeer niet krampachtig de aandacht van je kind te winnen. Verwen het niet om diens liefde te krijgen.
- Praat hierover met je partner en zoek naar een middenweg. Als het kind enkel door papa wil aangekleed worden, maak dan ook duidelijk dat het kind de regels niet maakt. Blijf de zorgtaken gewoon gelijk verdelen zoals voorheen. (maar leg ook niet te veel gewicht op de situatie.)
Q: Herkennen jullie deze situatie? Of is het net andersom? Tell me all about it!
Like what you read?
Volg me Bloglovin’
Like what you see?
Volg me op Instagram
Op dit moment is het toevallig zo dat ze liever mama als papa hebben… de reden ‘papa, wordt soms zo boos’ zegt de oudste dan. Terwijl hij juist degene is die lang rustig blijft, tot ze echt te ver gaan… dan wordt hij boos.
De meiden zijn hier vijf en acht jaar, hoop dat het snel weer een beetje bijtrekt!
Oh, eigenlijk kei lief. Maar ik kan mij voorstellen dat het ff pijn doet als ze jou weg duwen. Ik vind het nu soms al ‘vervelend’ als manlief, Ellie krijgt getroost na een uur zelf te proberen. *het is een fase, het is een fase, het is een fase*
Ik herken het wel. En het kan best pijnlijk zijn als je wordt afgewezen. Ik probeerde dan altijd naar de positieve kant te kijken: ze zijn dol op hun vader.
Herkenbaar! Maar hier is het andersom met onze kleutermeid. Mama moet het doen of anders huilenhuilenhuilen. Zal wel overgaan. Ooit!
Ik heb geen kinderen maar als ik naar mijn zusjes kijk dan vonden ze papa ineens leuker als mama iets niet toeliet.