Lichtjes overschaduwd door het feestgedruis dat gepaard gaat met de jaarovergang, werd ik vandaag 24 . Hoera!
Terwijl veel leeftijdsgenoten hun weg zoeken in hun eerste job, net intrekken bij de liefde van hun leven of op dit moment blokken voor hun examens, ben ik moeder. Nee geen tienermoeder, maar als 24jarige twee kinderen groot brengen is voor velen niet alledaags. Toch was het een bewuste keuze.
Niet dat ik altijd al een jonge moeder wou zijn. Ik was namelijk een verschrikkelijk saaie babysit, ik wist helemaal niet hoe ik moest omgaan met baby’s of jonge kinderen, en tot 3 jaar geleden stond ik meerdere keren per week op bartafels te dansen met een pint in de hand.
Maar dat ik moeder wou worden, wist ik wel! Zodra ik afstudeerde zochten Matthijs en ik een vaste stek, ik kreeg een job in het bedrijf van mijn vader en al snel werd er gesproken over kindjes. Matthijs en ik vormden tenslotte al 6 jaar een koppel, we hadden de job, de plaats, … waarom nog wachten?
In september 2012 ging Matthijs op zijn knieën en toverde een wondermooie ring rond m’n vinger, en enkele weken later zag ik twee streepjes op een zw-test verschijnen.
Ik vulde mn dagen met overgeven, maar zodra er zich een klein buikje vormde, voelde ik me echt mama worden. Fier als een pauw liep ik te pronken met mn bolle babybuik en in juni 2013 werd Jules geboren.
Instinct nam over. Ik gok dat het 15 jaar geleden was dat ik een baby in mn armen nam (toen ik 7 jaar was, kreeg ik er namelijk een broertje bij!). Maar alsof ik nooit iets anders gedaan had begon ik met de borstvoeding, wiegde ik Jules in slaap en ververste ik luiers aan de lopende band.
Ik genoot van het moederschap en sowieso wouden we een broertje en zusje voor Jules, liefst kort op elkaar. Nu, dat nam moeder natuur best letterlijk want amper 6 maanden later testte ik opnieuw positief. Alixe kwam eraan!
De zwangerschap viel me minder zwaar en vlóóg voorbij. Voor ik het wist meldde ik me op 38 weken aan op de materniteit. Ik was moeder van twee.
En bij deze twee blijft het ook. Hoe zeer ik ook geniet van kleine baby Alixe. Geen derde kind voor ons!
Er is me veel vrijheid ontnomen. Het is 2 jaar geleden dat ik nog eens met vrienden stond te shaken op de dansvoer, volume ver boven de geluidsnormen en pint in de hand. Het is een periode die ik associeer met mn studententijd. Nadat ik mn diploma in de hand had, en nog voor ik zwanger werd, kwamen deze zatte avonden slechts zelden voor. Er werd plaats gemaakt voor werken, huishouden, … en ik heb dus niet het gevoel dat deze vrijheid me werd ontnomen door de kinderen.
Hoewel ik enorm hou van reizen, is het er het laatste jaar niet van gekomen. De laatste keer dat ik op reis ging, was ik 4 maanden zwanger van Jules.
Ik smelt wel degelijk bij het zien van reisfoto’s op Facebook, maar ben ervan overtuigd dat je -mits de juiste voorbereiding- ook mét kinderen een mooie reis kan maken.
Dan nog, het kan dan wel cliché zijn, maar als ik Jules en Alixe zie kronkelen van de slappe lach, kan knuffelen tot we samen in slaap vallen, … dan weet ik dat geen enkele vakantie, geen enkele fuif hier tegen op kan.
OOOOOHH, deze had ik nog niet gelezen, heel mooi.