Peuterdrama, ken je dat? De wereld die vergaat omdat jij een boterham in stukjes snijdt. Jules zit momenteel in zo’n fase. En hoewel ik alle moeders graag hoor vertellen over hun schatten van kinderen, is deze fase echt een monster.
Elke ochtend is een gevecht om mijn zoon ervan te overtuigen dat hij écht niet in zijn pyjama naar het kinderdagverblijf kan. Ik kan je zeggen, ik heb geen morning workout nodig na het aankleden van mijn bijna 2-jarige. – nee ik heb geen varken geslacht, mijn zoon moest zich aankleden –
En ondertussen zijn de buren ook wakker gekrijst, fijn! Wééral geen uitnodiging voor het jaarlijkse buurtfeest.
Op naar de badkamer “Jules gaan we tanden poetsen?”. Ik hijs hem op het badkamermeubel en jawel, hij poetst mijn tanden, ik de zijne. Welgeteld 20 seconden krijg ik om dat mini-gebid van hem te doorlopen, waarna hij zich Picasso waant en de spiegel onder handen neemt met mn tandenborstel. (Ik vraag me écht af wat mn kuisvrouw over die wekelijks tandpasta-smurrie denkt). “Kom Jules ’t is genoeg. We zijn weg” *gekrijs*
Ojo, ’t gaat vlot, want zijn jas aandoen gaat zonder probleem. Zolang hij het zelf mag doen (reken +/- 15min), maar hé. NO STRESS. We hebben tijd! Op naar de auto. Lap, hij ziet zn fietshelm hangen en wilt deze natuurlijk aandoen. “Zou je dat wel doen, Jules?” *gekrijs*
Daar zit hij dan, in zn autostoel vastgegespt met een fietshelm op.
En vriendelijk lachen, voor een rood licht, naar de bestuurders die mij aankijken alsof ik een overbezorgde moeder ben die haar peuter mét fietshelm in de auto vastklikt. Arme jongen
We zijn er bijna! Slechts 10 minuten te laat, jawel, een prestatie als je familienaam Depret is.
“Kom Jules, we zijn er. Zet je die helm nu uit?” *gekrijs*
I’ll take that as a no.
Nog even trappelen in een regenplas, liefst die diepe. Dat de kousen ook doorweekt zijn.
Bijna … Bijna in het kinderdagverblijf. Adem.
“Oh Jules, Welkom ! Wat een leuke helm, kwam je met de fiets?”
Nee.
Maar voor de rest, is’t ne schat.
Oh jee, jij zit óók midden in de dramafase!
Ik had gehoopt dat het hier meteen gedaan zou zijn op de dag dat Dex drie werd, maar nee hoor. Ik troost me maar met de gedachte dat het wel over zal gaan voor hij 10 is. En zoniet, dan zit hij in ieder geval vanaf volgend jaar overdag op school. :-))
Ging het vlotter bij je twee oudste jongens?
Soms vind ik het grappig, soms ook veel minder. Elke week gaat het beter om me er niet langer druk in te maken… eens met mn ogen te draaien en hem een knuffel te geven.
‘T hoort er tenslotte bij en ahja, ik heb mezelf ook op de grond gesmeten toen ik dat ene snoepje niet kreeg.
Lang geleden.
Uiteraard
Ooooh noooo en ik vind het nu soms al drama haha!
Oh nee, hier is de peuterpuberteit net aangebroken en ze is nog niet eens anderhalf! Ik ga maar eens een cursus mindfulness voor moeders doen.
(Ik heb wel enorm gelachen om dat stukje met die fietshelm op in de auto…heerlijk!)