Hoe zit het nu met de verbouwing? Niet goed.

15420749_10154401809659051_3208621745715017682_n

Het leven loopt niet altijd zoals gepland (en daar heeft het ongeval van vrijdag niets mee te maken). Soms moet je van je pad afwijken en keuzes maken. De gemakkelijkste keuze is daarom niet altijd de beste keuze, evenals dat de leukste keuze niet altijd de beste keuze blijkt te zijn. Je moet verschillende aspecten op de weegschaal leggen en afwegen. Jezelf, je relatie, de kinderen, de toekomst, … .

Zoals vele onder jullie weten, zitten / zaten wij in zware verbouwingen. Een herenhuis in het centrum van Gent zou onze nieuwe stek worden. Een fantastisch mooi gebouw, maar tegelijk een renovatieproject met ontzettend veel en zwaar werk.

Te zwaar werk, zo bleek.

Het vooruitzicht om op 1 oktober onze intrek te nemen in dat mooi herenhuis werd steeds minder rooskleurig. Iedereen die in verbouwingen geleefd heeft, weet dat het geen lachertje is. We mogen het zeggen zoals het is: ‘t is dikke merde.

Als kind groeide ik op bij gescheiden ouders, waarbij zowel mama als papa in een half afgewerkt huis leefden. Is dat een trauma? Banee, verre van. Maar leuk is het niet. Je neemt je intrek in een huis met het idee “we werken het wel eens af”, en 10 jaar later zit je nog steeds op dezelfde vuile muur en te kijken. Het went, dat wel.

Uuuuren werk hebben we in het herenhuis gestoken, verspreidt over 5 jaar. En vooral de laatste maanden waren, zowel mentaal als fysiek, zwaar. Elk vrij moment spendeerde Matthijs op de werf. Zodat het min of meer leefbaar zou zijn bij de verhuis. Het besef en vooral de frustratie dat het einde nog lang niet in zicht was, groeide elke dag.

Het woog. Op onze relatie en op ons gezin.

Dat + een heleboel andere factoren heeft ertoe geleid dat we het herenhuis loslieten en op zoek gingen naar iets nieuws. Niet persé iets ‘beter’, maar wel iets dat ons zekerheid en ademruimte gaf. Met andere woorden: eventueel wat kleine opknappingswerkjes, een nieuwe lik verf en klaar.

We bezochten verschillende huizen in en rond het Gentse en een dikke maand geleden vonden we één woning die ons hart stal. Ik ervoer een gevoel dat ik totaal niet verwachtte: Ik voelde me thuiskomen. “Hier zie ik mezelf wonen”, fluisterde ik tegen Matthijs. “Dit wordt het.”, antwoordde hij.

Het huis stond amper 2 dagen te koop, maar in Gent moet je snel zijn. Na wat gepingpong met de makelaar en enkele slapeloze nachten werd ons bod diezelfde week nog aanvaardt. En zo geschiedde: wij verhuizen in augustus naar Melle.

Jawel, het voelt als falen en nee, dat is niet leuk. Maar toch heb ik het gevoel dat we door te luisteren naar elkaar en naar ons hart de juiste keuze gemaakt hebben. Een keuze die hoogstwaarschijnlijk onze relatie gered heeft.


Like what you read?
Volg me Facebook

Like what you see?
Volg me op Instagram


14 Comments

  1. Jammer dat jullie het mooie herenhuis moeten loslaten. Maar jullie hebben er vast erg goed over nagedacht en het zal vast wel de beste keuze zijn. Renoveren is idd nooit klaar, zo zijn wij ook nog bezig, ondanks het niet super veel werk meer is. Wel benieuwd waar in Melle jullie gaan wonen! Ik woon in Melle Vogelhoek.

    • Wij worden praktisch buren! Ik weet al wie mijn chaffeur wordt als we naar events moeten, haha 😀

      (P.S.: hoe vaak heb jij de mop van ‘de man van Melle’ moeten aanhoren toen je vertelde dat je naar Melle verhuisde? Manmanman)

    • Wij worden praktisch buren! Ik weet al wie mijn chauffeur wordt als we naar events moeten, haha 😀

      (P.S.: hoe vaak heb jij de mop van ‘de man van Melle’ moeten aanhoren toen je vertelde dat je naar Melle verhuisde? Manmanman)

  2. Sinds ik het programma ‘ons eerste huis’ gezien heb ga ik nooit of te nimmer verbouwen! Mijn rug, relatie en portemonnee hadden al nachtmerries van het gewoon op tv te zien. Heel dappere keuze heb je gemaakt! Niet evident, maar op lange termijn wellicht echt de beste beslissing!

    • Hahaha herkenbaar! Vroeger keken we ook naar die verbouwprogramma’s maar toen we zelf in verbouwingen zaten was het te confronterend 🙂

  3. Wauw, daar kan ik alleen maar tonnen respect voor opbrengen. Het is zo moeilijk om iets los te laten, zeker iets waar je al zoveel tijd en energie hebt in gestoken, maar ik ben er tegelijkertijd ook van overtuigd dat elke keuze gemaakt met je hart, een juiste keuze is, ook al voelt die nog een beetje vreemd aan.

  4. Wij hebben ook verbouwd. In veel fases… Uiteindelijk een plan gemaakt met een architect en dan aannemer erin die alles zelf coördineert en opvolgt, wij een half jaar elders gewoond. Dat koste een bom geld maar zo is het wel in orde gekomen. Maar daarvoor hebben we wel 5 jaar in een half klaar huis gewoond. Gelukkig waren er toen nog geen kinderen. In elk geval deelden we de droom van een herenhuis in de stad en de stad is wel gelukt maar het herenhuisverhaal hebben we ook moeten loslaten.

  5. Ester, echt chapeau dat jullie het zo lang hebben volgehouden! Wij hebben een huis gekocht. Beetje hetzelfde verhaal, Eerste dag gaan kijken, enkele dagen later was alles in orde.

    Ons huis had enkel een nieuwe laag verf en een stevig poetsbeurt nodig. En zelfs dat heeft gewogen. Geen maanden of jaren, gewoon enkele weken. De combi werk + Mona + het huis en de verhuis vond ik echt heavy. Ik weet 1 ding: ik verbouw nooit. Ik heb er gewoon het geduld niet veel. Tijd is veel te kostbaar om door te spenderen aan een hoop stenen. Ik denk dat jullie de juiste beslissing hebben gewoon. Jullie gaan er hoe dan ook jullie thuis van maken.

    PS: Je mag me altijd uitnodigen voor de housewarming 🙂

    • Dankjewel voor je mooie reactie :).
      Het zag er allemaal nog haalbaar uit, maar inderdaad met kinderen is het een heel ander verhaal. Terwijl Matthijs vervreemde van het gezin, zat ik continu alleen met de kinderen. ‘T was indd niet langer houdbaar.

      Hier ook mijn lesje geleerd: een totaalverbouwing? Nooit meer!

  6. Wat een moedig besluit!
    En ja, ik weet wat het is om in verbouwingen te zitten. Wij wonen hier nu bijna 13 jaar en het is ‘bijna’ af. We zouden deze zomer het hele huis terug opnieuw schilderen, maar helaas… een reis naar China voor een maand komt daartussen… maar we zijn er bijna… bijna…
    En een huis kan inderdaad voelen als thuiskomen.

  7. En bovendien. Melle is een fantastische plek om te wonen. Niet meer achterom kijken. Vooruit. Kiezen voor het geluk, het gezin, mekaar. Goede keuze!

  8. een drastische beslissing maar verbouwen is altijd, altijd “nooit gedaan hebben” en “meer geld uitgeven dan gepland”. En dat zijn twee factoren die zwaar kunnen doorwegen! Blij dat jullie alsnog een ander mooi huis gevonden hebben!

  9. Oh nee, ik lees dit nu pas. Ik vind het echt een goede beslissing en echt chapeau dat jullie het zo lang hebben geprobeerd. Jullie nieuwe huis zier er ook heel leuk uit. Ik wil wel eens een stukje rijden voor die housewarming ??

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.