Kun je het je nog herinneren? De lang vervlogen tijd voordat je moeder werd? Het zorgeloze leventje dat je toen leidde. ’t Was slechts een peuleschil tegenover het leven nu. Jong en onbezonnen stond ik in het leven, en ‘k was ervan overtuigd: Ik zou de perfectie blijven nastreven als moeder. Ik zou er flawless blijven uitzien en de laatste modetrends blijven volgen. Zo moeilijk kan het toch niet zijn? Less did I know.
“Als ik ooit moeder word, dan gaat me dat nooit gebeuren”, dacht ik enkele jaren geleden. Over opvoeding, zelfontplooiing, sociaal leven, … .Oh boy, was I wrong. Laat ik meteen stellen dat veel van deze ‘voornemens’ als sneeuw voor de zon verdwenen eens de kinderen daadwerkelijk in’t spel waren. Niet persé alle voornemens, maar gaandeweg werden enkele ‘ooit zo belangrijke punten’ verre bijzaak. Toch zijn er een aantal punten waarbij ik wel blijf volharden.
Aanschouw mijn flops en voltreffers:
- “Ik ga niet apart koken voor mijn kind”
Voltreffer! Mijn kinderen eten wat de pot schaft en indien ze de maaltijd -om één of andere banale reden- niet kunnen smaken, dan eten ze niet. Let wel, ik ga mijn kind nooit verplichten om hun bord leeg te eten. Lust je de groenten niet? Ok, eet dan je vlees/vis en aardappelen. Verder maak ik er eigenlijk bitter weinig woorden aan vuil. Maar een apart potje? Nee, daar begin ik niet aan.
- “Ik ga geen spaghettisaus mixen!”
Voltreffer! Tot op heden wordt de spaghetti saus niet gemixed bij ons, en dat wil ik graag -voor altijd- zo houden. Meer zelfs, Jules vind het leuk om de verschillende groenten te herkennen in zijn saus. Wanneer hij in zijn neut is, durft hij wel eens te ontleden, waarbij hij plots geen wortels of champignons meer lust, maar veelal is het het enkele weken later alweer vergeten waarna hij gewoon alles smakelijk oppeuzelt.
- “Ik ga niet naar de frituur met mijn kinderen”
Flop! Nouja… we doen ons best. Toen Matthijs een week in het buitenland zat voor zijn werk, heb ik gezondigd. Ik ging met de kinderen naar de Mc Donalds Drive-In en bestelde een Happy Meal voor Jules. Zwak momentje! Jules had het die week zo ontzettend moeilijk zonder zijn papa, en ik zag het als een ‘bakje troost’. Sidenote: Jules vond het niet eens lekker en liet zijn Happy Meal nagenoeg onaangeroerd staan.
- “Ik zal mijn kind niet chanteren”
Flop! Ma écht.. grote flopper. Het is gewoon zo gemakkelijk om een huilerig en zeurend kind te sussen met chantage. “Wie flink helpt met opruimen, krijgt straks een koekje” of “Je mag nog een laatste filmpje kijken, als je daarna zonder huilen naar bed gaat.” Handig!
- “Mijn kind zal geen T-shirts van Cars en Spiderman dragen”
Voltreffer! Woopwoop! Ik heb de eerste 3 jaar van het moederschap overleefd zonder tshirts van Cars, Spiderman of Minions. High five! Al komen nu hoogstwaarschijnlijk de moeilijke jaren eraan. De kinderen worden op dit moment maar weinig betrokken in het keuzeproces van hun kleren, dus die boot kan ik momenteel nog afduwen, maar voor hoe lang…?
- “No way dat ik ooit snot zal opvangen met mijn hand”
Flop! Dit is dan ook een typische uitspraak van een niet-ouder. Want het wordt nog mooier, die ene keer dat Jules moest braken in de auto, heb ik, jawel, zelfs kots opgevangen met mijn handen. Het spreekt voor zich dat de handen achteraf uitgebreid gewassen worden, maar schrik niet.. het zal ook jou overkomen. Moehahaha.
- “Ik zal mijn Facebookvrienden niet vervelen met foto’s van mijn kinderen”
Haha… haha… moehahahaha. Flop dus!
- “Mijn kind zal geen iPad obsessie hebben”
Voltreffer! Al kan dit ook aan de karakters van mijn kinderen liggen? Jules en Alixe zijn allebei niet aangetrokken door televisie, computer, smartphone of tablet. Het gebeurt al eens dat we een filmpje op de tablet afspelen, of samen met hen door foto’s op de laptop scrollen. Maar ’t duurt nooit lang voor de kinderen zich uit de zetel wringen om de boel af te breken. (en stiekem vind’k dat heel erg fijn!)
Q: Welke voornemens had jij toen je nog kinderloos in’t leven stond? Hou je vol of gaf je toe?
Identiek dezelfde flops en voltreffers hier. Enkel.. Hij eet zoo graag ‘fietjes’ :).
Raad eens voor wie de spaghettisaus hier in de mixer moet? Voor de papa. Bij zijn ouders is spaghettisaus: tomatensaus met superveel vlees. Mijn versie met superveel groenten vindt hij verschrikkelijk. Als ik het mix, merkt hij het veel minder op…. http://sofinesse.be/?p=3326
Haha, had je artikel toen ook gelezen.
Ahja, als je maar een compromis kan vinden die iedereen gelukkig maakt ;).
Zitten flink herkenbare dingen bij! Leuk artikel!
Ik ga nooit een sticker met ‘X aan boord’ op onze auto plakken :D. En verder zullen ze ook moeten leren buiten spelen, zoals wij vroeger deden. Al valt ipad en computer niet weg te denken. Voor de rest durf ik geen uitspraken doen 🙂
Hahaha, die autostickers :’).
Die kon ik inderdaad ook in’t lijstje opnemen.
Laatst zag ik een getuned autootje passeren met sticker “Kenji in den otto”.
Hahahaha, manmanman *facepalm*
Of geen fopspeen buiten bed.. Serieuze fail hier.. In auto als h lang rijden is, als hij moe wordt, om hem te doen zwijgen tijdens het winkelen,..