“Where have you been? WordPress is missing you”
Wel, ik ben bevallen! De nacht van donderdag op vrijdag 25 juli kwam onze dochter, Alixe, ter wereld.
Het begon allemaal op donderdag 24 juli, opnieuw een veel te warme dag. Ik lag te puffen in mn tuinstoel met de voetjes in Jules zn ploeterbadje en kreeg rond de namiddag een zeurend gevoel in mn buik. Krampen? Baby schopt? Weeën? Het deed in elk geval geen pijn, hoogstens ‘lastig’. Dus ik maakte me geen zorgen. Meer nog, ik reed om 18u30 doodleuk naar Joy’s Creations in Aalst om mn nagels te laten doen en grapte nog bij het binnenkomen “hihi, ik voel iets in mn buik, misschien ga ik sebiet wel bevallen”. Rond 20u kwam ik met vers gelakte nagels buiten en tijdens de terugrit van 45 min leek het mij ideaal om de “krampen” eens te timen. Totaal geen regelmaat, “SAFE!” dacht ik.
Ik belde voor de zekerheid mn schoonmoeder (alias vroedvrouw) en legde haar de situatie uit. Hoewel ik sowieso in Oostende wou bevallen, stelde zij voor om eens langs te gaan op de materniteit in Gent. Gewoon voor een check-up. Als daar bleek dat de krampen inderdaad weeën waren, konden we nog steeds naar Oostende rijden.
Zo gezegd, zo gedaan. Aangezien Jules al lag te slapen, belde ik Wim met de vraag of hij een uurtje kon babysitten. Het was tenslotte maar een check-up en ik was ervan overtuigd dat ik later die avond gewoon ging thuiskomen met een stand van zaken “2 cm onsluiting, wat last van harde buiken, verder niets”.
Maar niets was minder waar, het was ondertussen 21u30 wanneer we op de materniteit in Gent arriveerden. De vroedvrouw in AZ Sint Lucas sloot de monitor aan: “we gaan je een uurtje monitoren, en eens kijken of er al weeën zijn”. Ze verliet de kamer en stond er na 10min opnieuw met nieuws “je hebt elke minuut een wee, en je zit met 4 cm onsluiting. Je bent aan het bevallen”.
Alrighty!!
Ik vertelde haar dat ik graag in Oostende zou bevallen, en of het nog mogelijk was naar zee te rijden. Uiteraard had ze liever dat we bleven, ze had namelijk geen zin om morgen in de krant te lezen dat Alixe op de pechstrook in Jabbeke ter wereld kwam. Maar aangezien het water nog niet gebroken was gaf ze ons een kans. Maar dan moesten we wel meteen vertrekken. Bij “verlies van lading” (lees: water breekt) onderweg, was het aangeraden een ambulance te bellen, en moesten de weeën pijnlijk worden konden we steeds afrijden in Brugge (AZ Sint Jan).
Valiezen pakken, Jules ophalen en afzetten bij de schoonouders en off we go! Om 23u15 arriveerden we op de materniteit in Oostende. De gynaecoloog brak de vliezen, de anesthesist plaatste de epidurale en slechts 3 uren later hadden we Alixe in onze armen. De navelstreng zat losjes rond haar nekje, maar verder kerngezond! Net zoals Jules werd ze geboren na 38 weken zwangerschap. Op 25 juli 2014, om 2u15. 50 cm tegen de meetlat, 3110 gram op de weegschaal.
