Een feest zoals vroeger. Weet ge’t nog?

Hoera, begin augustus kreeg ik mijn 2de prik en ben bijgevolg volledig gevaccineerd verklaard. I unlocked a new level in this madness. Niet dat er in praktijk veel versoepeld. Ik zou op reis mogen gaan naar rode zones zonder dat ze voor vertrek én na thuiskomst met een stok in m’n neus koteren. Verder blijft het leven (en de bijhorende beperkingen) nog even zoals voorheen.

’T steekt tegen. Voor u, voor mij, voor iedereen. Voor de kinderen, de jongeren, de ouderen. De bedrijven en de scholen. We spraken van huidhonger, knaldrang, coronakilo’s en hoestschaamte, maar bovenal was er het gemis van familie en vrienden. Het gemis van een sociaal leven en het (al dan niet spontaan) volk over de vloer te krijgen. Hoewel dat leven in onze beperkte bubbel me ’t afgelopen jaar wel beviel, voel ik toch de nood om terug onder de mensen te komen. Ik genoot het afgelopen anderhalf jaar van de rust, maar ik mis ook de drukte, jawel.

Elk jaar gaven Jules en Alixe bij de start van de zomervakantie een groot feest. De zomerperiode is namelijk goed gevuld op onze verjaardagskalender, en één groot feest was een praktische doch leuke oplossing. De organisatie van dat verjaardagsfeest vond ik heerlijk. We kozen een thema en trokken dit door naar de uitnodigingen, inkleding, taart en zelfs playlist. Ik liet me helemaal gaan! De edities van 2016 tot 2019 zijn hier uitgebreid aan bod gekomen. 

Toen we vorige zomer voorzichtig omhoog klommen uit de eerste harde lockdown, werd er uiteraard geen feest gegeven. We troostten de kinderen (en onszelf) met de gedachte dat er volgend jaar dubbel zo hard kon gevierd worden. Met een nòg groter springkasteel en een nòg grotere taart. 

Ik moet u niet vertellen dat er van dat grote feest weerom niet veel in huis gekomen is? Maar ’t gaat de goede richting uit. ’K voel het. Vorige week gaf ik voor ’t eerst in anderhalf jaar mijn moeder terug een kus, en het voelde niet alsof we hiermee één of andere wet aan het overtreden waren. Een simpele begroeting, zoals vroeger. Weet ge’t nog? 

Mark my words, volgend jaar gaan we voor een driedubbel zo groot feest. Een feest waar ik me opnieuw helemaal kan laten gaan met gepersonaliseerde cadeaus en traktaties. Een feest waar we opnieuw onze tanden bloot lachen. Zonder ons te moeten verstoppen achter mondmaskers. Een feest met meer dan 8 personen, zoals vroeger. Weet ge’t nog? 

Het komt goed mensen. ’T komt goed.