Kun je geloven dat het al bijna 7 jaar geleden is dat we ons huis kochten? Ik herinner me onze stresserende huizenjacht alsof het gisteren was. Een betaalbaar huis in of rond Gent is sowieso al onbegonnen werk. Laat staan als je het graag ruim, karaktervol, met een voldoende grote tuin én instapklaar wilt hebben. Kortom, ons lijstje met eisen maakte de zoektocht er niet gemakkelijker op. Bart en Bea zouden er zowaar een programma mee kunnen vullen. But we did it, and here we are!
De afgelopen 7 jaar hebben we onze ‘instapklare’ woning al aan grondige renovatie- en verfraaiingswerken onderworpen. Denk aan nieuwe ramen, stevige zolderrenovatie inclusief nieuw dak en een volledig vernieuwde gevel. Kort samengevat: van het oorspronkelijke uitzicht schiet niet veel meer over.
Ons huis, dat van ’t jaar 1932 dateert, is reeds voorzien van grote kamers, hoge plafonds en zware houten deuren. Een waar plezier om daar de zelfverklaarde interieurarchitecte in mezelf los te laten, haha!
De kinderkamers zijn hierbij topfavoriet om in te richten. En met drie totaal verschillende kinderen, kan ik me daar dan ook helemaal laten gaan. De tienerzoon heeft met z’n boksbal, dubbel bed en verzameling Lego al een ander type kamer dan de negenjarige dochter met haar roze klamboe, schommelstoel en sierkussens. Maar eerlijk is eerlijk: moeders input wordt bij de oudste kinderen steeds minder geapprecieerd.
Gelukkig kan ik terugvallen op onze kleinste prot. ’t Kakkernestje van de hoop. Zijn prikkelarme en minimalistische babykamertje is steeds meer aan het evolueren naar een goedgevulde kinderkamer. Inclusief speelgoedkeuken, een veel te grote collectie kermisknuffels en een (totally esthetic, al zeg’k het zelf) auto speelkleed. Niks tekort, maar in zekere zin toch prikkelarm. Ik ben zo’n moeder die het belangrijk vindt dat slaapkamers en kinderkamers een zeker rust uitstralen. Het is uiteindelijk de ruimte waar je tot volledig probeert te ontprikkelen.
Ook in de andere ruimtes van ’t huis kies ik vaak voor zachte tinten of natuurlijke materialen ga kiezen. Inrichting heeft me altijd geboeid. En toch vind ik het moeilijk om ons interieur te beschrijven. Ik hou van ’t minimalistische, maar fleur tegelijk de boel graag op met kringloopvondsten. Het strak industriële spreekt me aan, terwijl ik ook helemaal warm word van natuurlijke elementen zoals blank hout, een jute loper, grote planten en droogbloemen. Contradictorisch, in a way. Al spreekt het geheel wel aan. Of speel ik gewoon op safe en durf ik één specifieke stijl niet voldoende door te trekken? Mogelijks.
