En toen werd hij negen.

’T kan aan mij liggen, maar een verjaardag binnen ons gezin (en in’t bijzonder een verjaardag van de kinderen) maakt best wat emoties los. Op dergelijke festiviteiten wordt namelijk pijnlijk duidelijk hoe snel de tijd vliegt. Niet alleen de kinderen, maar ook wij worden ouder. Hoezo is het al negen jaar geleden dat ik in een vuile autogarage mijn weeën stond op te vangen?

Negen. Vanaf volgend jaar is’t met twee cijfers te doen. Terwijl mijn zoon niet kan wachten om zelfstandig door ’t leven te gaan, voel ik de tranen al opwellen bij ’t gedacht. Wat zou ik de kinderen graag klein en op m’n schoot houden. Dat ze zo lang mogelijk hun kinderlijke onschuld en speelsheid mogen behouden.

Tegelijk geniet ik ervan om mijn kinderen te zien opgroeien. Vooral mijn negenjarige zoon zie ik –as we speak– aan sneltempo zichzelf ontwikkelen tot een heerlijke jongeman. Met een prachtig gevoelige persoonlijkheid en oh zo schoon karakter. ’T is alsof onze band elk jaar beter wordt. De gesprekken gaan dieper en het wederzijds respect wordt groter.

Sinds kort heb ik niets meer te zeggen over zijn kledij, type schoeisel of de specifieke inrichting van zijn kamer. ’T was dus best een gewaagde gok om voor zijn verjaardag een hangstoel te kopen. Een stoere hangstoel, weliswaar. Goeie gok, zo blijkt. Want hij is niet alleen een (ontzettend) jaloerse zus rijker, maar heeft ook de ideale plek gevonden om in alle rust een boek te lezen of gewoon in gedachten te verzinken.

Negen. Da’s nog een kind, maar tegelijk een bijna-tiener die vooral geen kus of knuffel meer wilt aan de schoolpoort. Een kind dat opkijkt naar kleine dingen, maar tegelijk maar moeilijk te imponeren is.

Blijf maar nog even klein.


Details:
Hangstoel by Tropilex

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.