Vier jaar moederen
Vier jaar ben ik ondertussen moeder. 3 jaar + 10 maanden om precies te zijn, maar laten we het voor de gemakkelijkheid houden op vier. Vier jaar geleden waren we volop aan’t aftellen naar ons eerste kindje, ons Juleske.
Ik ging een jonge moeder worden, en vanwege mijn jonge leeftijd had ik nagenoeg geen ervaring met babys. Ik had op dat moment geen handje vol pas bevallen vriendinnen waarbij ik bevallingsverhalen kon verzamelen of stiekem enkele babyhandelingen mocht oefenen. Al mijn kennis haalde ik van het internet of oldskool infoboekjes.
Vooral het internet was hierbij een grote steun. Ik las o.a. over de mooie (maar ook minder mooie) kanten van borstvoeding, en liet me inspireren door het Rapleyverhaal. Op Mona’s blog en Sofinesse vond ik pure en eerlijke verhalen over ’t moederschap. Ze vertelden me op een luchtige manier waaraan ik me kon verwachten. De schoonheid, maar ook evengoed de misérie, de tranen en slapeloze nachten.
Het is ontzettend mooi en leuk om moeder te zijn. Ik durf zelfs zeggen dat het ‘t mooiste is dat me overkomen is. Maar tegelijk is het ook enorm vermoeiend als koppel. Dat het bijvoorbeeld al vier jaar geleden is dat we ons eens uitgeslapen waren.
“Slaapt hij al door?”
Seriously, mensen vroegen me 3 maanden na de bevalling of de baby al doorsliep. Terwijl de dochter als een roosje inslaapt en bovendien vaak klokje rond stil blijft, is de zoon duidelijk een ander paar mouwen. Binnenkort wordt hij vier jaar en ik denk dat de nachten dat hij doorsliep op 1 hand te tellen zijn. Oké, ik overdrijf. Twee handen dan.
Pas op, ’t is veel verbetert toen we vorig jaar stopten met zijn flesje melk en fopspeen, maar naadloos rol je in de volgende fase. Eerst die van de nachtmerries, om kort daarna over te schakelen naar de nachtelijke sanitaire stops. Noodzakelijk plaspauze, dat begrijp ik. Weinig aan te doen, dat ook. Maar damnit, ik had gehoopt dat de nachtelijke avonturen stilaan een afgesloten hoofdstuk waren.
#Teamnosleep oftewel Sleep Is For The Weak
Toen we vorige nacht opnieuw vier maal uit ons bed werden geroepen (2x voor Alixe, 2x voor Jules), vroeg ik me luidop af: Is dit zo uitzonderlijk? Dat mijn kinderen van 3 en 4 jaar me nog (bijna) elke nacht uit bed roepen? Wat is dat trouwens, het fameuze ‘doorslapen’? ’t Feit dat ze niet meer wakker worden voor een nachtelijke voeding, of ’t feit dat ze niet meer wakker worden, tout court.
Vertel me… ben ik alleen?
Like what you read?
Volg me Facebook
Like what you see?
Volg me op Instagram
Dat lijkt me verschrikkelijk zwaar. Ellie werd tot 15m elke 2-3u wakker. Zonder slaap ben je geen mens. Gelukkig slaapt ze sindsdien echt wel door (20u-8u) Ik denk echt dat het afhangt van kind tot kind. Gelukkig slaapt Alixe wel de meeste nachten door. En ik denk echt dat de meerderheid dit wel herkent.
Oei toch.
Dat lijkt me enorm zwaar. De oudste was 14 maanden. De middelste een jaar. De jongste 15 maanden en ze slapen de hele nacht. 20 tot 6 30.
Behalve als ze ziek zijn. Maar daar ben je niks mee. Benieuwd of er nog zijn met hetzelfde ‘probleem.
Heel herkenbaar. Oudste wordt eind juni 4 en meestal nog wel even wakker of veel gedoe met inslapen. Jongste wordt rond 6 uur meestal wakker. Soms tussendoor nog een keer. Ik blijf hopen op verbetering. Al moet ik zeggen dat t steeds een beetje beter lijkt te gaan.
Oooh nee je bent zeker niet alleen …dochterlief wordt in augustus 6….same story. 5 van de 7 nachten komt ze…. Slapen is voor watjes. Toch? #teamnosleap
Phoeh .. 6 jaar.
En is ze dan echt wakker? Of gewoon even over sussen en ’t bolletje wrijven zodat ze weer inslaapt?
Nee dan is ze helaas echt wakker… soms wel ruim een uur. Ben inmiddels wel zo ver dat ik haar vaak bij ons leg, dan slaapt ze het snelst weer in en wij dus ook. Bovendien heb ik anders het hele huis wakker. Daar heb ik echt geen zin in.
Ik ken het niet. Ik had een baby die op zijn 2 maand al de klok rond sliep (gene zever. Zelfs nog gebeld naar K&G of dit wel normaal was). Maar stiefdochterlief heeft de eerste 3 jaar het bloed vanonder mijn man en de mama hun nagels gehaald ’s nachts. Het kind krijste 3 jaar aan een stuk de boel bijeen. Ik kan alleen maar immens veel bewondering opbrengen. Ik zou in een gesticht zitten 😀 Veel sterkte 😉 En altijd onthouden: this too shall pass. It may pass like a kidney stone, but it will pass. 😉
Hahaha ;-).
Je hebt het inderdaad in gradaties. Jules schreeuwt de boel gelukkig niet bijeen. Meestal komt hij 1 à 2 keer per nacht wakker wakker, en moet je gewoon even over zn bolletje gaan wrijven waarna hij verder slaapt.
Nog geen gesticht in vooruitzicht hier, haha
Ik heb zelf nog geen kinderen van die leeftijd dus kan je geen raad of bevestiging geven. Mijn 1.5jarige peuter slaapt “door”omdat ze nog steeds bij ons slaapt en ik haar meteen kan troosten of in slaap sussen als ze half wakker wordt (lifesaver). Maar dat doe je niet meer bij een 3 of 4jarige natuurlijk. Wel ben ik blij dat je hierover schrijft. Het lijkt mij eigen aan moederen en eigenlijk ook compleet normaal dat ook oudere kinderen nog troost nodig hebben, nachtmerrie, slecht kunnen slapen, ziekte, of gewoon bevestiging snachts. Knuffel in elk geval! Je bent vast niet alleen!
Helemaal correct.
Jules wordt niet ‘echt’ wakker. Meestal is de bevestiging dat we er zijn genoeg, waarna hij zich neerlegt en zonder probleem verder slaapt.
We probeerden een aantal keer om hem gewoon te laten jammeren. In de hoop dat hij zich dan vanzelf terug zou neerleggen om verder te slapen, maar helaas werkt dit averecht. Vaak begint hij dan te panikeren :(.
Soms is’t beter om eens snel over ’t bolleke te wrijven als ze nog half slapen, dan ze echt te laten wakker worden.. (want dan is het hek van de dam, haha). En ja hoor, da lukt op 4 jarige leeftijd nog aardig hier :). Gelukkig!
Doorslapen is relatief hoor. Ik dacht op 6 weken dat Mona doorsliep. Bleek toen eerder per ongeluk :-). De “slaapt ze al door” vraag kreeg ik ook al heel snel, heel veel. Alsof zij voor haar moesten opstaan… Nu is het de “loopt ze al” vraag.
Doorslapen is relatief denk ik. Vanaf 9 maanden slaapt Mona goed. Ze heeft geen nachtvoedingen meer en ze slaapt op haar eigen kamer. Ik moet bekennen dat wij de babyfoon ook al een tijdje niet meer gebruiken. Ze slaapt naast ons, dus als ze huilt horen we het wel. Maar soms praat ze in haar slaap en dan ben ik er niet altijd van wakker…
Op je foto’s zie je er altijd stralend uit, dus het valt niet op 😉
Die jaren dat’k als student meerdere keren per week de nachten doorstak om te fuiven, en vervolgens rechtstreeks naar de les / stage te trekken, hebben me getraind.
Nee, ik ervaar het niet zo verschrikkelijk zwaar (al mag het op vierjarige leeftijd wel eens stoppen) 😀
Goh, wat is dat, doorslapen? Voor veel mensen betekent het blijkbaar geen nachtvoedingen meer. Dat was bij mijn zoon vrij snel, maar wat dan met die 5x per nacht zijn tutje moeten zoeken? Of de nachtmerries? Intussen zijn ze 3.5 en 5.5 en naar mijn gevoel slapen ze nu door, ’t is te zeggen, ik moet meer nachten niet dan wel nog mijn bed uit. Ergens las ik ooit dat kinderen pas echt doorslapen tegen de lagereschoolleeftijd. Dus je bent zeker niet alleen. Ik heb zware nachten gehad tot de jongste 2.5 was, sindsdien gaat het almaar beter dus ik ben blij. Toch wat de kinderen betreft, nu houdt vooral onze bejaarde hond me uit mijn slaap… Maar het kan verdorie doorwegen he.
Indd, wat is doorslapen?
De nachtvoedingen waren snel een afgesloten hoofdstuk, maar dan was’t indd de tut, de nachtmerries, het deken dat niet goed ligt, …
Eigenlijk denk ik dat Jules vooral bevestiging nodig heeft dat we er nog zijn. Want onze ‘kop’ laten zien is meestal voldoende, dan legt hij zich weer rustig neer en slaapt verder alsof er niks gebeurt is. Maarja, je moet er wel uit hé xD.
Jep. Dat is de reden dat mijn dochter tot haar 3 jaar naast mij heeft geslapen, ook wel omdat ze tot 2 jaar nachtvoedingen kreeg. Dan was de inspanning die het vergde om wakker te zijn minimaal. Maar nu slaapt ze met broer op een kamer op een andere verdieping en vloek ik wel als er 1 van de 2 wakker is… Maar het is normaal dat kinderen bevestiging nodig hebben he, ik slaap trouwens ook beter als ik niet alleen lig. Daarom dat onze kinderen een kamer delen, sindsdien heeft mijn Zoon echt waar veel minder angsten ’s nachts.
Nina slaapt niet altijd door (ze is 4 en ik denk dat we 1 of 2 keer per week toch nog eens moeten opstaan – of soms slapen we nog niet maar heeft ze rond 21u een nachtmerrie ofzo) maar wat ik vooral fijn vind en vond, is dat het ’s nachts wakker worden altijd zeer kort is. van een paar seconden tot als baby een kwartiertje soezend voeden. er zijn ook kindjes die een uur of langer wakker zijn ’s nachts, vooral dan als baby denk ik? dat lijkt me slopend.
Ja voila, ik sprak dit weekend ook met een vriendin en zij gaf aan dat haar dochtertje van vier ’s nachts écht wakker wordt. Als in: een uur dermee bezig zijn om te weer in slaap te krijgen.
Gelukkig loopt het hier niet zo’n vaart. Na enkele seconden ligt hij alweer in dromeland en weet hij niet wat er gebeurt is 🙂