Hoe gaat het nu eigenlijk met Alixe haar oogjes?
Toen ik vorige week in m’n blogarchief dook, stootte ik op een artikel over de operaties die Alixe als baby onderging aan haar oogjes. Een gesloten traankanaaltje zorgde ervoor dat het meisje een continu etteroogje had. Het zag er niet mooi uit en ik werd er ook best vaak over aangesproken. ’T Is nochtans niet uitzonderlijk dat het traanbuisje tijd nodig heeft om uit zichzelf te openen. Meestal gebeurt is vanzelf wanneer je kindje tussen de 0 en 6 maanden is.
Iets wat bij Alixe niet gebeurde. Naarmate ze ouder werd, en dus ook meer traanvocht aanmaakte, resulteerde dit in een continu ontstoken oogje. We werden opgevolgd door een oogarts en samen hoopten we dat het traankanaaltje alsnog vanzelf zou openen naarmate Alixe ouder werd. Pas kort na haar eerste verjaardag werd er beslist de natuur een handje toe te steken en het traankanaal operatief te openen.
Operatie aan traanbuisje: 3de keer, goeie keer?
Een operatie die uiteindelijk 2x werd uitgevoerd. Twee keer slaagde de dokter erin het traanbuisje te openen, maar telkens groeide het na een aantal weken opnieuw dicht. Toen ik 3 jaar geleden voor ’t laatst hierover blogde, zaten we met de handen in’t haar. De dokters wouden een silicone buisje inplanten en verwezen ons door naar een gespecialiseerdere afdeling in Brussel of Namen. Iets wat de zogenaamde ‘routine’ operatie plots een stuk minder routineus maakte.
Na die laatste blog bleef het stil, en maandelijks krijg ik mailtjes van moeders die via Google op mijn artikel stootten. Moeders die met hetzelfde probleem worden geconfronteerd en ’t wereld wijde web raadplegen op zoek naar info. Allen benieuwd naar ’t uiteindelijke resultaat van onze operaties, en hoe het nu met Alixe haar oogjes gaat.
‘T ging vanzelf!
Het is niet attent van mij om jullie zo in’t ongewisse te laten dus bij deze: naar aanloop van de derde operatie gingen we op controle bij de specialist. Alixe was toen anderhalf jaar oud. Sinds een aantal dagen was haar oogje minder geïrriteerd en stiekem hoopte ik dat het traankanaal zijn deuren had open gezet. Om zeker te zijn druppelde de specialist wat kleurstof in het oogje en even later zagen we diezelfde kleurstof via de neus naar buiten komen. Mijn geluk kon niet op!
We masseerden dagelijks het oogje om te vermijden dat het traanbuisje opnieuw zou dicht groeien. En de derde operatie werd uiteindelijk geannuleerd! Ondertussen is het babytje flinke kleuter van 4 jaar met wondermooie helderblauwe kijkers.
Eind goed, al goed
[instagram-feed num=5 cols=5 showfollow=false]