We zitten ondertussen acht weken in ons kot en er is eindelijk licht aan’t eind van de tunnel. ’T is niet ideaal en ja, ik zag het graag anders. Toch hoor je ons niet klagen. Zowel Matthijs en ik kunnen van thuis uit werken en dat gaat verrassend vlot. Het is alsof we na al die weken onze draai gevonden hebben. De kinderen genieten van een ongekende qualitytime. Ze zijn niet alleen dichter naar elkaar gegroeid, maar ook naar ons. De ratrace is stilgevallen en dat doet hen zichtbaar deugd.
De kinderen herontdekken hun speelgoed, trainen inzicht en creativiteit terwijl ze LEGO constructies neerzetten en spenderen uren in de tuin. En zo is’t begin mei en staat die zwembroek al in de rug gebrand alsof het eind augustus is.
Toch is’t ontzettend vreemd voor hen. Amper te vatten dat de school van de ene op de andere dag sloten, en dat mijn kleuter waarschijnlijk pas in september haar voltallige klas terug ziet. We doen in deze vreemde tijden beroep op Facetime en consorten om contact met de buitenwereld te behouden. Al hebben we met het gezin ook de charme van de post ontdekt. Er werd al een massa aan tekeningen en brieven uitgestuurd én ontvangen. Stuk voor stuk zaken die in de herinneringsdozen van de kinderen worden bijgehouden. Want ik ben ervan overtuigd dat ’t jaar 2020 de geschiedenisboeken zal halen.
Omdat de kinderen deze week graag nog wat post verstuurden, nam ik een idee over van Mariska (Buitengewoon Anders). Een super simpele DIY fotopuzzel! Het concept is heel simpel: je drukt een leuke foto af op A4 formaat, schrijft een boodschap op de achterkant en knipt de foto in verschillende stukken. Stukjes in een envelop en opsturen maar. ’T is aan de ontvanger om de puzzel te leggen, en zo de boodschap te ontcijferen. We hebben toch tijd genoeg hé!
