Vorig weekend trok ik – naar jaarlijkse gewoonte – naar de kerstmarkt. Elk jaar stel ik me opnieuw de vraag: “waarom?”. Je perst je door de mensenmassa, op zoek naar een fout kerstcadeau, stinkende gluhwein, choucroute alom en onderweg bots je op meerdere Britten met een zingende kerstmuts. Hoe gezellig kan kerstmis toch zijn. Toch is er elk jaar zo’n onverklaarbare drang om eens langs te gaan.
Enfin, na de volle 20 minuten vleeshoop spelen hadden we er mooi genoeg van en lieten we de houten chaletten voor wat ze waren. We trokken de straten in en genoten van het échte sfeervolle verlichte Gent. Wij met baby en peuter, en een bevriend koppel. Na wat windowshopping stoten we op een gezellig restaurantje, weggestoken in één van de kleine steegjes die Gent telt. Onze maagjes knorden en johei er was nog plaats.
We kregen een ruime tafel, vlak aan de open keuken waar de heerlijke geuren ons tegemoed kwamen gevlogen. Jules kreeg een kinderstoel en speelgoed om zich mee bezig te houden en de kok smeet vanuit zijn keuken geregeld een brede lach richting zoonlief. Kortom ik voelde me er met mijn 2 onder 2 welkom.
Het is een dilemma waar ik als moeder geregeld mee worstel. Of het wel een goed idee is om je kinderen mee te nemen op restaurant. Is het een keuze die je voor jezelf maakt? “Ik wil er eens rustig op uit, dus ik neem de kinderen niet mee?” Of maak je die keuze ook voor de andere restaurantgangers? Zij willen er tenslotte ook eens rustig op uit, en willen –misschien- geen krijsende kleuter naast hen?
Nu, laten we eerlijk zijn, het gebeurt in de beste families, dat de kinderen al eens mee op restaurant vertoeven. Is het dan een kwestie van elementaire beleefdheid om hier niet over te memmen?
Mijn mening: Je kan helemaal niet van een kind verwachten dat het anderhalfuur stil zit en meegeniet van het eten zoals wij dit doen. Met andere woorden; een kind moet zich kunnen bezighouden en moet lawaai kunnen maken. Zolang dit binnen de perken blijft en het lawaai geen loeiende sirene of continu gezeur wordt, moeten de restaurantgangers dit maar verdragen. Natuurlijk hoef je je kinderen niet mee te nemen in een chique établissement, maar een snelle lunch moet kunnen. Een kind leert trouwens best zich te gedragen door te zien / doen (learning through action).
Maw; ikzelf kies ook liever voor een babysit, maar tis niet dat ik mn peuter aan een paaltje buiten bind -hier wacht ik op mn baasje- wanneer we uit willen eten. Uiteraard ga ik dan op zoek naar een kindvriendelijk restaurant. Een restaurant waar kinderen kunnen spelen, lekker + gezond eten en waar –niet onbelangrijk- de ouders ook kunnen genieten van een lekkere maaltijd. IKEA, Hema en McDonalds zijn fijn, maar passen niet volledig in mijn ideaal uit-eten plaatje.
In mijn zoektocht naar kindvriendelijke restaurantjes kwam ik terecht bij Casa Del Loco’s (Destelbergen, bij Gent) en Pizzeria Etna (eveneens Destelbergen, bij Gent). De ervaring was er zo-zo. Niet te vergelijken met de ruimte die kinderen aangeboden krijgen bij Amelie & Moi. Ook Burgerrestaurant Jilles verraste me met een ruime en mooi ingerichte speelhoek.
Q. Wat denken jullie van kinderen op restaurant? Moet kunnen of not done?
[wdi_feed id=”2″]