Woopwoop! De eindejaarsperiode staat voor de deur en we maken het hier thuis alvast extra gezellig. Terwijl het buiten steeds kouder, natter en donkerder wordt, gaan we bij huize Depret voor extra warmte. Dan steek ik ’s avonds mijn favoriete geur kaars aan en nestelen we ons met een XXL plaid en warme chocomelk in de zetel.
Een sfeervol en harmonieus familiemoment dat doorgaans al snel uitmondt in een 30 minuten durende hoogoplopende discussie over de film of serie die we gaan bekijken. De kinderen hun voorstel om Squid Game of Stranger Things uit te proberen wordt voor de vijfde keer in overweging genomen, om uiteindelijk toch te besluiten dat ik mijn kroost liever niet onnodig met een angststoornis opzadel. Uiteindelijk stranden we op een min-of-meer pedagogisch verantwoorde familiefilm die ons volledig in de kerststemming breng. Home Alone 1 en 2 zijn zo’n klassiekers die elk jaar de revue passeren, en waar we met ’t hele gezin van kunnen genieten.
Mixed feelings, kendet?
Al moet ik toegeven dat ik het najaar en bij benadering de donkere wintermaanden zeker niet als de meest vrolijke periode ervaar. Daar zal het gebrek aan zonlicht en overvloed aan regen vermoedelijk wel mee te maken hebben. Het vitamine D -tekort in combinatie met de (opnieuw) niet ingeloste voornemens die ik 12 maanden geleden nam. ’T is soms zwaar om dragen.
Je moet weten, ik heb een ware haat-liefde verhouding met de eindejaarsperiode. Mixed feelings, kendet? Ik kan wel degelijk genieten van de gezelligheid en tradities rond de feestdagen. De kinderen die vol spanning aftellen naar Sinterklaas, gevolgd door het opzetten van de kerstboom terwijl we vol overgave mee kwelen met de grootste kerstklassiekers en aftellen naar de vakantie: verlof, halleluja.
Tijdens de kerstvakantie hollen we van het ene feest naar ’t andere, ga ik stuk van de stress in mijn last minute zoektocht naar leuke kerstcadeaus én kom ik twenty-something kilo bij door een overload aan ovenhappekes, kroketten en kerststronken. Tegelijk ervaar ik het als een periode van ultieme family-time. Chaos, but in a good way.
Het jaar afsluiten doe ik dan weer standaard met een fris glas champagne in de hand. Lichtelijk aangeschoten tellen we van 10 naar 1, terwijl we genieten van een illegaal straatvuurwerk in de wijk. En dan galmen de iconische woorden van An Christy door m’n hoofd: Dat heet dan gelukkig zijn.
De kater van morgen even buiten beschouwing gelaten.
