Wat vaker met de fiets, dat zou eigenlijk wel deugd doen.

Toen we voor ons derde kindje een kinderdagverblijf kozen op een boogscheut van ons huis, zag ik mezelf al met de fiets op en af rijden. De beweging zou me niet alleen deugd doen, ’t is ook nog eens gezond. Al heb ik me ’t afgelopen jaar achter te veel excuses weggestoken. Vorige zomer zat Remi nog niet stabiel genoeg. Vanaf 9 maanden, wanneer een baby zelfstandig en stevig kan zitten, kan je het pas meenemen in een fietsstoel. Het nekje vangt namelijk best wat schokken op terwijl jij in alle voorzichtigheid over de straatstenen rolt.

Remi werd 9 maanden in november. Er zullen heus ouders zijn die hun kinderen door weer en wind, seizoen in en uit, al fietsend rondbrengen. Respect, echt waar. Not me. Ik verkies minstens 20°c, windstil en klare hemel voor ik, voorzichtig begin te denken, aan een – eventuele- fietstocht met mijn baby.

En toen werd het lente. En die start meteen bijzonder zacht. Remi vierde intussen zijn eerste verjaardag, en de excuses worden verwerpelijk. Het wordt dus tijd om die fiets van stal te halen. Als ik voldoende uren op mijn afgeleefde stalen ros spendeer, krijg ik mijn wederhelft misschien wel overtuigd om te investeren in een elektrisch model.

Ik heb m’n zinnen namelijk gezet op Fiore: de nieuwe elektrische mamafiets van Stella. Op’t eerste zicht een fiets die zich weinig onderscheidt van andere tweewielers. Maar schijn bedriegt! De fiets zet maximaal in op veiligheid en gebruiksgemak met kleine kinderen. Dat doen ze o.a. door te voorzien in een ruimere instap en voldoende ruimte voor zowel een voor- en achterzitje. Door de handige bokstandaard en het stuurslot staat de fiets ook extra stabiel, zodat je veilig en met gemak je kind in het zitje kunt tillen zonder schrik dat het wiel of de fiets zal omklappen.

Welke moeder zou hier nu niet spontaan meer van gaan fietsen?

Lees ook: Je kind zelf laten fietsen in’t verkeer.. zo tof vind ik dat eigenlijk niet.